Frank Westerman stelt tijdelijke woningruil voor om zo samen met de Groningers de schokken op te vangen (NRC, 12 maart). Dit sympathieke idee ontleent Westerman aan de bijbelse voorschriften over sabbat- en jubeljaar. Maar daarvoor hebben we de Bijbel toch niet nodig? Sinds kort leven we ‘officieel’ in een participatiesamenleving. Volgens mij kan dat idee over samenleven ons op twee manieren verder helpen. Allereerst betreft dat de overheid. In toenemende mate blijkt dat in Groningen de veiligheid van mensen ten koste ging van het winnen van gas. Een overheid in een participatiemaatschappij maakt excuses in woord en daad. Maar de daadwerkelijke toets ligt in het heden. In Bergen (NH) moet de grootste gasopslagplaats van Europa komen. Ook daar zijn zorgen geuit dat de schade groter kan zijn dan officiële overheidsrapporten aangeven en zijn er signalen dat deze zorgen genegeerd worden. Deze actualiteit is de kans voor de overheid om te laten zien wat participatiesamenleving werkelijk betekent.

Participatiemaatschappij betekent even hard wat voor de burger. In het debat over de hoeveelheid gas die voor 2015 en verdere nodig is, kunnen burgers helpen. Zij kunnen aangeven dat ze minder gas willen gebruiken; de kachel lager, minder lang douchen of een magnetronmaaltijd meer per week. Laat iemand een site opzetten waarop burgers hun besparing kunnen melden. Ik vul die graag in.