Sebastien Valkenberg heeft gelijk dat een handjevol jihadgangers geen aanleiding moet zijn tot cultureel masochisme (NRC 20/4). We scoren immers hoog op lijstjes van mondiaal geluk en vluchtelingen wagen hun leven op de Middellandse Zee om dat geluk hier te vinden. Tegelijk laat Valkenberg een interessante vraag liggen: waar komt dat masochisme dan vandaan?

De Italiaanse schrijver Sandro Veronesi zei recent het volgende: „Wij hebben de plicht gelukkig te zijn maar zijn dat niet. De eerste stap naar ongeluk is niets doen … Het enige waardoor we nog in beweging komen is een serie dramatische of absurde gebeurtenissen van buitenaf die ons dwingen eindelijk eens een keer onze luie reet te verheffen” (Groene Amsterdammer, 16 april). Als inertie onder ons geluksgevoel ligt is masochisme nooit ver weg. Voor echt geluk is meer nodig. Dat blijkt precies nu zoveel ‘gelukzoekers’ verdrinken in hun poging Europa te bereiken. Frederik Delaplace laat op zijn twitteraccount een kind het volgende briefje schrijven: „Maar als het gewoon geluk is dat wij hier geboren zijn en wonen waarom voelt het dan niet zo?”

NRC Handelsblad, maandag 27 april 2015