Psalm 134 gaat over zegenen; het zegenen van Gods naam en Gods zegen ontvangen. Wat betekent dit lied? Een voorbeeldliturgie staat onderaan de preektekst. 

1         God zegent je.
Toen ik eens door de stad liep zag ik in een etalage een mooi kostuum. Ik stapte de winkel binnen om te gaan passen. Helaas waren de mouwen te kort. Maar de verkoper vond dat het wel kon. Hij zei: ‘hoe vaak sta je nou zo (armen omhoog geheven)?’ Dat was voor mij nou precies het verkeerde argument. Die keren dat ik een kostuum draag, hef ik inderdaad mijn armen omhoog om Gods zegen te geven. Het is een belangrijk onderdeel van mijn werk.

Psalm 134 gaat over zegenen. Het begint met het zegenen of loven van Gods naam. Het lied eindigt met de zegen die God aan je wil geven. Psalm 134 is kort maar krachtig. Het is een afsluiting van allerlei Pelgrimsliederen (Psalm 120-134) waarvan we er een hebben gezongen aan het begin van deze dienst. Deze liederen werden gezongen door mensen die onderweg zijn om God en elkaar te ontmoeten rondom Gods tempel. Die liederen eindigen met Gods zegen.

God is er.
Zegenen is iets belangrijks. Iedere kerkdienst eindigt met Gods zegen. Nooit ga je met lege handen naar huis. In de Bijbel heeft Gods zegen een belangrijke plek. Priesters zegenen het volk (Numeri 6). Mensen die een bijzondere functie krijgen, worden gezegend (handoplegging). Dat zegenen iets bijzonders is merk je ook aan mensen die het niet gewend zijn om in de kerk te komen. Zingen, collecteren, spreken en luisteren; o.k. Dat gebeurt overal en dat snapt iedereen. Maar zegenen? Is dat iets magisch, iets bovennatuurlijks? Zijn gelovigen toch van die wereldvreemde, zweverige types?

Zegenen heeft niet met magie te maken. Dat het voor ons misschien bijzonder is, komt omdat wij niet zoveel met symbolen of rituelen hebben. Dat is al snel apart. In Psalm 134 gaat het erover dat je je handen opheft naar Gods heiligdom. Dat was in die tijd de plek waarvan God had gezegd dat Hij daar woont (Psalm 2).[i] Het is een gebaar van afhankelijkheid. Vergelijk het ermee dat jij iets nodig hebt van iemand en dan je (lege) hand uitsteekt. Of als je heel erg schrikt en je armen in paniek uitstrekt. En dat gebaar, die vraag, wordt beantwoord in de zegen die God geeft. Het is een wisselwerking. Prachtig verwoord in eerst die oproep om Gods naam te zegenen/loven. Open te staan voor een hogere Macht. Een die jou kent en liefheeft. Die jou zegent. Dat wil zeggen: die erbij is. Daarover gaat Psalm 134.

2         Je staat voor God en zegent zijn naam.
Vandaag kies ik om twee redenen voor Psalm 134. Het lied wordt/werd regelmatig gezongen bij de bevestiging van ouderlingen en/of diakenen. Je zingt de nieuwe ambtsdragers Gods zegen toe. Dat is mooi en goed.

Maar let op. Het gaat om meer dan het toezingen van Gods zegen. Begin bij het begin van het lied. Mensen die in Gods dienst staan – dat geldt voor jullie, ambtsdragers, op een bijzondere manier – krijgen eerst de oproep om Gods naam te zegenen/loven. Je staat in het huis van God. ‘Nacht aan nacht’ (vers 1c). Dat betekent dat je dienst aan God niet een moment is. Het gaat om de manier waarop je in het leven staat. Je staat voor God en zegent zijn naam. Dat is het eerste dat belang is voor een dienaar van God.

Focus.
Neem dit ter harte. Als je begint als ouderling of diaken kun je denken: wat heeft de gemeente nodig? Wat kunnen we toevoegen aan de maatschappij; welke noden zijn er? Kan ik het goed genoeg? Weet ik wat ik moet in geval van ….? Je gaat om je heen kijken. Naar anderen. Naar jezelf.

Maar als je in Gods dienst staat sta je allereerst voor God.
Je staat voor God en zegent zijn naam.

Opvallend dat Psalm 134 niet zegt waarom je Gods naam zou zegenen/loven. Dat is, kun je zeggen, al genoeg aan de orde gekomen in de andere (Pelgrims)Psalmen. En na de afsluiting van deze bijzondere reeks Psalmen gaat dat gewoon door. Kijk maar naar Psalm 135. Dat lied begint zo:

Loof de naam van de HEER
Loof Hem, dienaren van de HEER…

En Psalm 135 spreekt er uitgebreid over waarom je God zou loven (verzen 4 en verdere). Psalm 134 doet dat niet. Dat heeft dan, denk ik, ook een bijzondere reden. Nu ligt de focus op het zegenen/loven van Gods naam zelf. Psalm 134 benadrukt: jij, dienaar, staat voor God. Je geeft Hem de eer die Hem toekomt; Vader, Zoon en Geest. Dat is het eerste ‘werk’ van een dienaar in Gods koninkrijk. Wat een belangrijk werk. In onze cultuur is God naar de rand geduwd. Een ‘dienaar’ is in die situatie de tegenstem. De ‘baspartij’ die eraan herinnert wie de Grond onder onze voeten is.

Als jullie, broers en zussen in de Heer, je werk als diaken en ouderling zo doen dan zullen jullie tot zegen zijn. Dat is de overtuiging van Psalm 134. Je roept dan – positief bedoeld – Gods zegen over jezelf en ons als gemeente af (Psalm 134:3).

Dit wil ik graag aan de nieuw te bevestigen ouderlingen en diakenen meegeven. En aan diegenen die ouderling en diaken zijn. Sta in Gods dienst. Zegen/loof zijn naam. Begin daarmee. En ga ons daarin voor. Dat hebben wij echt nodig om steeds de goede toon te pakken te krijgen.

In het Nieuwe Testament gaat het dan niet meer om die ene plek (tempel) waar Gods zegen te vinden is. Na de dood en opstanding van Jezus leeft Gods Geest in het hart van ieder die gelooft. Wel klinkt de opdracht om met een zuiver geweten vast te houden aan het grote geheim van het geloof (1 Timoteüs 3). Je focust op de Heer en zijn Geest.

3         Tot zegen zijn.
De tweede reden waarom ik vandaag voor Psalm 134 kies gaat over ons allemaal, gemeente. Als je je verdiept in Psalm 134 zijn er best veel onduidelijkheden. Wie zijn, bijvoorbeeld, die ‘dienaren’? Zijn het priesters, is het volk of gaat het om tempelpersoneel? Psalm 134 zegt het niet.  

Een ding is zeker. Die ‘dienaren’ hebben een bijzondere functie. Als zij in de tempel zijn en God loven, staan ze daar symbool voor het hele volk. Als iedereen weer naar huis gaat na in de tempel te zijn geweest, gaat de lofzang en het zegenen van Gods naam door. En zo blijft de van God gekregen zegen op de mensen die weer thuis zijn. Je ziet het voor je: zo verspreidt Gods zegen, zijn aanwezigheid zich over heel het land.

Laat je geloof zien.
Kijk zo naar vandaag. We krijgen een paar diakenen en ouderlingen. Waarom? Om te zorgen dat het hier goed loopt? Kijk naar Psalm 134 en naar het verspreiden van Gods zegen. Dat is de bedoeling. Als God ons de gaven/cadeaus van de ambtsdragers geeft, wil God dat jij tot zegen bent. Dat het loven van Gods naam verder gaat. Dat er meer en meer mensen op gaan kijken naar God. Morgen, als jij misschien de enige bent op jouw werk die in God gelooft. Dinsdag, als je naar het ziekenhuis gaat. Woensdag als je nog een toets moet maken. Zo werkt Gods zegen door.

Het is waar. In ons land, Nederland, is het niet gewoon om dat te doen. Je moet als het ware een beetje tegen de stroom inroeien. Maar dat is toch geen probleem? We krijgen een beetje hulp. Van de week ging het bericht viraal dat ruim de helft van het Nederlands elftal het geloof laat zien. Eerder had EO-Beam hierover een bericht geplaatst. Je geloof in God laten zien. God eren. Zijn naam hooghouden. Ieder op de manier die past bij je eigen door God gegeven leven. Doe jij dat? Weet jij een manier waarop jij dat zou kunnen doen?

Als je dit doet sta je in die lange rij van mensen waar Psalm 134 het over heeft. Die Gods naam loven/zegenen. Mensen waarin en waardoor God werkt. Leef zo tot een zegen voor de mensen die God op jouw pad plaatst.

---

[i] Zie preek Psalm 2.

Voorbeeldliturgie

Welkom

Opw. 640 (Psalm 121) Ik hef mijn ogen
Groet (uitgesproken door predikant) 
Amen (allen hardop uitspreken)

PvN 84 Wat houd ik
Opw. 173 Heilig is de Heer

10 woorden
GK Psalm 50:11 Zo spreekt de HEER
Gebed

Kinderen naar voren
Kinderlied Uw woord is een lamp (Hemelhoog)

Lezen Psalm 134 Zegen de HEER…
Verkondiging van het evangelie
Mag ik jou tot zegen zijn (Sela)

Bevestiging ambtsdragers
DNP Psalm 134 (beide verzen)

Dankgebed en voorbede

Kinderen komen terug en 
collecte

Opw. 733 tienduizend redenen
Zegen
Amen (allen hardop uitspreken)

Verdere ontmoeting 

— einde —-