Pi is zo verdrietig als blijkt dat de tijger hem zomaar verlaat. Na alles wat ze hebben meegemaakt! Op z’n minst had ‘ie Pi toch even kunnen aankijken. Maar zonder omkijken loopt ‘ie weg. Pi staat er weer alleen voor. Als de tijger staat voor het geloof van Pi dan is dit een sterke boodschap. Veel hebben ze samen meegemaakt. Rampen kon Pi overleven dankzij zijn geloof. Eenmaal weer op het vaste land is de bijzondere band niet meer nodig. Pi leeft! Hij kan weer vooruit kijken. Wie weet of hij de tijger ooit nog weer eens tegen komt/nodig heeft.

Tegelijk schoot me iets anders te binnen toen ik dit zag. Het evangelie vertelt dat een van de belangrijkste volgelingen van Jezus een heel felle, sterke ‘tijger’ had: Petrus was een diep gelovig mens, een echte belijder (Matteüs 16:16). Maar als Jezus zijn leven gaat geven voor onze verlossing, laat Petrus het afweten. Hij verloochent zijn Heer. Precies op het moment dat de ‘tijger’ in Petrus hem verlaat, kijkt Jezus Petrus aan (Lucas 22:61). Wat moet er toen door deze gelovige zijn heen gegaan? Ik denk dat hij toen iets heeft ervaren van het grote mysterie: het gaat niet om mijn ‘tijger’; het is de Leeuw van Juda (Openbaring 5:5)! Geloof als geschenk van God; Christus is Gods gave aan ons (Efeziërs 2). Of, om het met een variant op de Hazes-musical van vandaag te zeggen: Hij gelooft in mij. Dat geloof redt.