Volgens de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen Guterres voltrekt zich de grootste humanitaire ramp in de recente geschiedenis in en rondom Syrië. Ondertussen kijkt de wereld de andere kant op. De oorzaak van deze schijnbare desinteresse wordt vaak gezocht in het gevoel van onmacht bij het zien van zoveel ellende in zo’n ingewikkelde situatie. We worden immers voortdurend geconfronteerd met een zeer explosief conflict dat doet denken aan de tijd vlak voor WO I, een politiek machtsspel en ellendige visioenen bij welke oplossing dan ook maar. Gezien de zeer ernstige vergrijpen waarvan we getuigen zijn, is dat onverteerbaar.

Toch kan de oorzaak is voor het wegkijken net zo goed dichterbij worden gezocht. De beelden van de slachtoffers van de gifgasaanval en de uitzichtloze situatie van zovelen doen een beroep op je rechtsgevoel. En juist dat gevoel is in het Westen sterk aangetast. Dan is niet alleen te denken aan de dubbele maatstaf als het gaat om reageren op en eigen betrokkenheid bij gifgas. Het PRISM-schandaal, bijvoorbeeld, onthult in toenemende mate dat een privéleven alleen in schijn bestaat. En als dat nog op afstand kan blijven; de omgang met rechtelozen ontgaat niemand. ‘Computer says no’ en Dolmatov hangt zich op – zo typeerde Folkert Jensma de kafkaëske toestand die het falen van onze rechtsstaat scherp in beeld bracht (NRC, 4 mei). Het is geen wonder dat we de andere kant op kijken bij Syrië. Westers opkomen voor recht elders wordt als hypocriet ervaren. Al staat het recht daar onder veel grotere druk; het gevoel van onrecht herkennen we maar al te goed.

Wij gaan zondag in de kerk een lied zingen dat al even onverteerbaar is als de situatie in en rondom Syrië; een wraakpsalm. Daarmee vragen wij om goddelijk ingrijpen ten gunste van alle rechteloze slachtoffers. De hoop op recht geeft ons de energie om ons zo goed mogelijk in te zetten in de maatschappij. Te helpen waar het kan; dichtbij of bij noodhulp ver weg. Het is een geloofskeuze om dat zo te doen. Maar ieder zal het erover eens zijn dat de roep om recht groter is dan de wanhoop of het cynisme over een goede afloop voor dit conflict. Laat Syrië ook voor Nederland de wake-up-call voor recht zijn.

In het Reformatorisch Dagblad van za. 14 sept. staat m’n artikel over wraakpsalmen, zingen om recht. Zie ook: ‘de kerk kan niet zonder wraakpsalmen‘.