Het ‘nee’ van een christelijke partij tegen Second Love is niet alleen hypocriet. De reactie van de SGP onthult vooral een weeffout in de opstelling van christenen. Want Nederland schreeuwt om Gods First Love: Christus.

Uitdagend
Datingsite Second Love springt op een uitdagende manier in op relatievorming. Volgens cijfers van het CBS is trouwen in Nederland onverminderd populair maar worden relaties tegelijkertijd minder stabiel. Bij de presentatie van de jaarcijfers in 2010 legde prof. Jan Latten uit waar die instabiliteit vandaan komt. Hij stelde dat wij een partner zoeken voor ons eigen permanent geluk. Als we dat geluk niet meer vinden bij onze partner dan is de relatie ten einde. Second Love biedt nu de mogelijkheid om de relatie staande te houden zonder in te leveren op geluk. De doelstelling is niet om huwelijken te ontwrichten, maar om die te ontdoen van sleur door de mogelijkheid te bieden op een discrete manier vreemd te gaan.

Hypocriet
De reflex van de SGP om hiertegen te ageren, is voorstelbaar. Toch vind ik dat de manier waarop dit gebeurt de geloofwaardigheid van het christelijk getuigenis niet ten goede komt. Dat ligt zeker niet alleen aan de SGP.
Om te beginnen verschillen christenen als het gaat om relatievorming niet heel veel van niet-christenen. In gesprekken in onze gemeente met stellen die gaan trouwen of net getrouwd zijn, merk ik op dit punt verlegenheid. Maar niet allen bij hen. De sfeer kan zomaar zijn: als het niet meer wil, dan houdt het op. Het kan Gods bedoeling toch niet zijn dat je ongelukkig (!) bent? De belofte van trouw „totdat de dood ons scheidt” betekent in de kerk inmiddels net zo goed „totdat de scheiding ons (huwelijk) doodt”. Allemaal kennen we wel voorbeelden van dichtbij waarin christenen uit elkaar gingen. Tel daarbij op de dubbellevens van gemeente- en kerkenraadsleden als het gaat om ontrouw of misstappen op seksueel gebied. Wij ontsnappen niet op eigen kracht aan de tijd en cultuur waarin we leven. In die situatie naar een ander wijzen is hypocriet.

In de tweede plaats werkt de focus van de SGP op het burgerlijk recht inzake huwelijkstrouw averechts. Dat bleek duidelijk in de uitzending van Pauw en Witteman, waarin Kees van der Staaij het protest van de SGP tegen Second Love mocht komen uitleggen. Hij kwam steeds in het nauw. Er werd op gewezen dat vreemdgaan in films, tijdschriften en TV allang een heel normale praktijk is. Jurist Gerard Spong wees op het privédomein van de burger in een seculier Nederland.

Geluk
Seksuologe Goedele Liekens maakte wel het punt dat dit gesprek nodig heeft. Zij stond niet in een aanval- of verdedigingshouding en kon haar eigen verhaal vertellen. Precies wat Van der Staaij wilde bereiken, deed zij: de kijker meekrijgen in de overtuiging dat vreemdgaan niet goed is. Ze maakte de beste opmerking van de avond: een goede relatie, zei de seksuologe, is een basis om gelukkig te zijn. Als christen hoor ik in haar opmerking over geluk ook een verwijzing naar Efeziërs 5. Daar wordt duidelijk dat het huwelijk geen doel in zichzelf is, maar verwijst naar het grote levensgeluk dat God ons wil geven. Dat is de relatie tussen Christus en de gemeente. God zelf geeft ons geluk. Christus is onze First Love.

Weeffout
De SGP kwam aan dit verhaal niet toe. Te prijzen is dat zij tenminste werk maakt van dit onderwerp. Van alle kanten blijkt dat dat toegejuicht wordt (al voelt dat, gezien de werkelijkheid, ook dubbel aan). En lof voor de manier waarop Van der Staaij inging op allerlei punten van kritiek! Dat de reactie van de SGP tóch onmogelijk is, onthult een dieperliggend probleem: een weeffout in de christelijke opstelling ten opzichte van de samenleving. De kleine christelijke partijen staan in een lastige spagaat in een seculier land. Steeds duidelijker blijkt welke nadelige gevolgen het heeft als zij hun eigen grenzen niet bewaken. Het christelijke leven wordt, ongetwijfeld onbedoeld, overschreeuwd en de voortgang van het evangelie komt zo in het nauw. Kerken moeten ook veranderen. Om te beginnen in hun levensstijl zodat christelijke politiek een geloofwaardige basis heeft. Verder in de wijze waarop zij zich presenteren in de samenleving. Per onderwerp zal bekeken moeten worden welke christen het beste kan spreken, getuigen of handelen.

In dit geval was het passend geweest als bijvoorbeeld de directeur van de Marriage Course het woord had gevoerd. Die kan vanuit ervaring uit het hele land spreken over het wel en wee van christelijke relatievorming en is daarmee een echte gesprekspartner voor iemand als Goedele Liekens. Of, nog beter: laten we in zo’n geval een stel naar voren brengen dat getuigt dat de liefde van Christus hun Second Love overwon.

Reformatorisch Dagblad van dinsdag 8 oktober 2013.

Zie Heroriëntatie CU.

Inzake Second Love; zie mijn bijdrage Meelezen in het oudste blootblad in ‘Marriage Life’ van het najaar 2013. Zie ook ‘partner voor permanent geluk’ (in ND, 2012)