Ds. Wilschut heeft gelijk als hij zegt dat er voor klassiek gereformeerd weinig of geen ruimte meer is in de GKv (ND, 2 nov. jl.). De vraag is welke consequenties daaraan te verbinden zijn. Moet je dan het kerkverband verlaten? Het spreekwoord zegt: als je geschoren wordt, moet je blijven stilzitten. Dat geldt zeker als de herder van de kerk aan het scheren is. De Heer laat zoveel kerken en christelijke gemeenschappen voelen dat eigenheid – ook al is die goed/bijbels – niet langer heilzaam is omdat zijn kudde één is. In die tijd als ambtsdrager je persoonlijke proces inzake kerkkeuze teveel de boventoon laten voeren, lijkt mij niet de weg. Dat bij het scheren ook onverkwikkelijkheden naar boven komen zoals eenzijdigheid, oppervlakkigheid en banaliteit; daarmee is wel in te stemmen met Wilschut. Maar dan blijft het spreekwoord des temeer staan; we zullen dat moeten (ver)dragen. De persoonlijke omstandigheden van ds. Wilschut ken ik niet. Allereerst wil ik hem daarom Gods zegen wensen op de plek die Hij hem geeft. Verder hoop ik dat we binnen afzienbare tijd als collega’s kunnen dienen in dezelfde federatie van kerken /hetzelfde kerkverband.

Zie Schoon schip maken en nieuwe belijdenisgrond vinden (ND, Hervormingsdag 2013) en een nieuw begin voor Christus’ kerk (ND, febr.2013).