Arabist en journalist Zeegers maakt zich zorgen over zijn land. In een interview naar aanleiding van zijn boek ‘Ik was een van hen’ zegt hij dat er eilanden ontstaan waar de kloof tussen moslims en niet-moslims steeds groter wordt, en moslims blijken bovendien een verborgen agenda te hebben (NRC, 23 april). Nu weten we dit alles van iemand die zelf een paar jaar lang een verborgen agenda is geworden. Waarschijnlijk bestaat het vermoeden dat daar geen Hollandse haan naar kraait.

In de religieuze dialoog ben ik gewend geraakt aan deze – met regelmaat hardop herhaalde – afspraak: een dubbele agenda is prima maar een verborgen agenda niet. In het geval van de christelijk-islamitische dialoog betekent een dubbele agenda dat een moslim mag bidden dat een christen de shahada zal uitspreken en dat een christen mag hopen dat een moslim Jezus als Heer erkent. Zo’n afspraak schept enerzijds ruimte voor inhoudelijk scherpe gesprekken terwijl het er anderzijds voor zorgt dat je elkaar vertrouwt en wilt blijven ontmoeten. Ongetwijfeld biedt Zeegers boek stof tot nadenken. Maar het meest veelzeggende is toch wel dat Zeegers zijn nieuwe woonplaats geheim houdt uit angst voor represailles. Wie zich opstelt met een verborgen agenda weet zeker dat een bestaande kloof vergroot wordt en dat wantrouwen toeneemt.