Gemeente van de Heer

1         Vuur dat nooit dooft.
Op Pinksteren was ik eens een keer in aanwezig in een Franstalige kerkdienst. Het talenwonder (Handelingen 2) voltrok zich niet aan mij. Ik vond het lastig om alles mee te krijgen. Wel viel me dit op. De dienst was een themazondag over de plek van vrouwen in de kerk. Een leerdienst over 1 Timoteüs 2. Ik viel van m’n stoel. Ik vroeg een van de kerkgangers waarom het niet Pinksteren ging; de (komst van de) Geest. Tja. Iets met de keuze die de voorganger maakt.

Gemeente; ik neem aan dat als zoiets hier zou gebeuren dat jullie dan als één man/vrouw opstaan. En dat je zegt: Pinksterfeest! Eer de Geest!

Vandaag vieren we Pinksterfeest. Uitgebreid. Vanmorgen luisteren naar het ‘oerverhaal’ van de kerk als de Geest met kracht en vuur wordt uitgestort. Vanmiddag een samenkomst met openbare geloofsbelijdenis. Het Pinkstervuur is niet uitgedoofd. De Geest ontsteekt een vuur dat nooit meer dooft. Ook in onze gemeente. Dank de Heer.

2         Gods weg in Jezus.
Wat steken we op van het (bekende) verhaal van Handelingen 2? Omdat we in de lijdenstijd naar Lucas hebben geluisterd, valt een aantal dingen extra op als we horen hoe Petrus met een ‘ontvankelijk verstand’ (Lucas 24:45) spreekt.

Herboren.
Het eerste is een grote bemoediging. Op het Pinksterfeest neemt Petrus het voortouw. Hij verkondigt Jezus’ dood en opstanding als basis van een nieuw leven. Hoe bijzonder is dit. Hoe ontroerend. Lucas is de evangelist die vertelt dat Jezus Petrus aankijkt als Petrus zijn Heer verloochent (Lucas 22:61).[i] Die blik van Jezus is een genezende blik, wat begint bij Petrus’ berouw. Jezus’ blik doet Petrus beseffen dat Jezus hem helemaal doorheeft – en hem op zijn (Jezus) voorwaarden in dienst neemt. Na zijn opstanding zoekt Jezus Petrus op (Lucas 24:34). Daar begint het Pinksterfeest voor Petrus. Geen einde oefening maar een nieuw begin. Zie je hem op deze Pinksterdag?

Hier staat een herboren persoon. Een die de tekorten scherp ziet en benoemt omdat hij weet waar hij het over heeft. Petrus zegt dat het zijn toehoorders zijn die Jezus – door God tot Messias en Heer aangesteld – gekruisigd hebben (Handelingen 2:36). Iets harders kan niet gezegd worden. Jezus is niet alleen messias (gezalfde) maar is ook ‘Heer’. Een verwijzing naar Psalm 110.[ii] Een duiding van Jezus’ identiteit. Hij is HEER! En die hebben zij gekruisigd (cf. 1 Korintiërs 2:8). Dat is de meest vernederende slavendood. Schokkend!

Je voelt in Petrus’ woorden het vuur van Pinksteren. De verontwaardiging en woede. En toch is dit vuur geen alles verzengend vuur maar een reinigende kracht. Een die aandringt tot berouw, inkeer en vernieuwing.

Wonderlijk.
Petrus is een zondaar die rechtop is gezet. De ogen van Jezus die hem aankeken bij zijn verloochening zijn de ogen waarmee hij de mensen aankijkt. Petrus getuigt van Gods recht en barmhartigheid. God is, gelukkig, groter dan onze tekorten. Petrus zegt dat zo als hij de verantwoordelijkheid van mensen en Gods plan in een zin samenbrengt; Jezus is

overeenkomstig Gods bedoeling en wil uitgeleverd
(Handelingen 2:23).

Gód zelf is deze weg in Jezus gegaan. Deze weg met Petrus – door hem aan te kijken. Deze weg met zijn volk – door het (via Petrus) toe te spreken. Pinksteren is het feest van dit adembenemend vergezicht. God stuurt de geschiedenis. God leidt jouw leven.

God ziet je.
Herken je het Pinkstergeheim waarvan Petrus getuigt? Soms denk je misschien dat onzekerheid of twijfel betekent dat je niet goed genoeg voor God bent. Of dat je zo’n fout maakte dat er geen goede weg meer mogelijk is. Een ander meent dat het niet uitmaakt hoe je leeft omdat God je toch vergeeft. Maar luister naar dit Pinksterperspectief.  Petrus snijdt alle dwaalweggetjes, minderwaardigheidsgevoelens, excuses, fouten en goede bedoelingen de pas af. Er is een weg. De Weg. Jezus; de gekruisigde die Heer en messias is. Wat Petrus ondervonden heeft geeft hij door. Doe jij dat op jouw beurt en wijs de mensen om je heen zo waar het om gaat. Om wie het gaat.

3         Grenzeloze goedheid.
Er is nog een opvallend detail als je vanuit Lucas naar Petrus’ Pinkstertoespraak luistert. Petrus realiseert zich dat Gods weg in Jezus niet alleen voor degenen bedoeld is die Jezus tijdens zijn leven op aarde hebben gevolgd (discipelen). Jezus’ bedoeling is groter. Petrus zegt:

Laat heel het volk van Israël er daarom zeker van zijn…
(Handelingen 2:36).

Heel Gods volk. Dat is royaal! De ‘gewone man’, de Henk en Ingrid van toen. De Sadduceeën? Die ook. Al is het wel een puntje dat ze niet in de opstanding gelovigen terwijl Pasen nu juist om de Opgestane gaat…. De Farizeeën? Even slikken. Maar, ja; die ook. Is Petrus royaal?

Wat had Jezus ook alweer gezegd toen hij na Pasen het verstand van zijn leerlingen ontvankelijk maakte voor het begrijpen van de Schriften (Lucas 24:45)? Jezus zegt dat de Bijbel (Schrift) zo te lezen is dat

in zijn naam alle volken opgeroepen zullen worden om tot inkeer te komen, opdat hun zonden vergeven worden
(Lucas 24:47).

Geen onderscheid.
Alle volken! Royaler, Petrus. Het stormt genade. Petrus heeft de Pinkstergeest blijvend nodig om dit in te zien (cf. Handelingen 3:26). Hij krijgt een visioen en ziet dat, warempel, niet-Joden de Geest ontvangen. Petrus zegt dan:

Nu begrijp ik pas goed dat God geen onderscheid maakt tussen mensen maar zich het lot aantrekt van iedereen, uit welk volk dan ook, die Hem vereert en rechtvaardig handelt
(Handelingen 10:35).

Bijzonder. Zie je de weg die Petrus aflegt? Wat kun jij daarvan leren? Denk niet dat je er bent met wat je meekreeg. Ja, wees daar blij mee. Maar sta evengoed open voor nieuwe inzichten die de Geest je geeft.

Het is opvallend dat Petrus later toch nog weer de fout ingaat op dit punt. Onder druk van conservatieve gelovigen vertrekt hij in Antiochië van de avondmaalstafel waaraan Joden en niet-Joden zaten. Het leidt tot een conflict tussen Petrus en Paulus (Galaten 2).[iii] Je ‘oude mens’ kan zomaar opspelen. Ook dit is een les van Pinksteren.

Leven door de Geest.
Herken je wat hier gebeurt? Dat je denkt royaal of ruimdenkend te zijn. Ondertussen zitten bepaalde patronen of denkbeelden zo ingesleten dat je je blik op God(s) werk daardoor beperkt is. Pinksteren is een storm die je meeneemt en omver blaast. Juist door contact met anders- of niet-gelovigen ga je dat ervaren. Pinksteren leert dat de kerk missionair is en moet zijn omdat de kerk anders in troebel vaarwater van bekende paden terecht komt. De Geest is de Geest die steeds vernieuwt.

Wat doet de Pinkstergeest in jou? Neem eens iemand in gedachten die God niet kent. Die geen lid is van een kerk. Iemand uit je buurt. Uit je klas. Je vriendengroep. Je sportclub. Hoe kijkt God naar die persoon? Hoe doe jij dat? Wij zeggen vandaag vaak: ‘ik zorg dat ik geen oordeel heb over een ander’. Pinksteren leert juist dat God in Jezus over ieder een oordeel heeft uitgesproken. Vrijspraak voor wie gelooft. Een uitnodiging tot geloof. Een bevel tot berouw en bekering. Een nieuwe g/Geest in mensen. Alle mensen heeft God in het oog. Vanmiddag krijgen we daarvan een getuigenis in de belijdenisdienst.

Zegen.
Gemeente, stormachtig neemt Gods Geest intrek in de zijnen en zijn wereld. God is trouw en vervult al zijn beloften. Eer de Geest om wie Hij is en wat Hij doet. Laat je door Hem vervullen (Efeze 5:18) en wees gezegend in zijn naam.

==============

[i] Zie preek Jezus kijkt Petrus aan. Preek Lucas 22:61.
[ii] Zie preek Psalm 110.
[iii] Zie preek Vrij baan voor het evangelie. Preek Galaten 2.

Liturgie