Hoe closer je met elkaar wordt, des te heftiger gaat het eraan toe als het misgaat. Juist intimi kunnen elkaars grootste aartsvijand worden. Uit woede worden bijvoorbeeld niets-verhullende foto’s op het internet geplaatst als een relatie uitgaat. Hoe is dit in de relatie tussen God en ons? Pardonner est son métier – wordt wel van God gezegd. God vergeeft want Hij is een ‘beroeps'(vergever). In Lucas 12 staat een opvallend woord van de Heer. Wie lastertaal spreekt tegen de heilige Geest zal niet worden vergeven (vers 10). De Heer trekt een een grens en gaat aan onze dogma’s en gedachten ten opzichte van God voorbij.

Zonde tegen de Geest
Deze tekst heeft voor veel beroering gezorgd onder christenen. Expres zeg ik het zo. Want wie heeft het hier nu nog over? Wij hebben het over tekort of teveel van Geestesgaven. Of we snakken naar echtheidsbeleving als uiting van de Geest. Zeker: relevant, onmisbaar en belangrijk. Maar dit staat er net zo goed van de Geest en is essentiëler. Want het gaat over het krijgen of verliezen van (eeuwig) leven.

Diep ontzag
Je merkt de scherpte van het evangelie als je de context leest. Het gaat over diep ontzag voor God (jammer dan de NBV consequent met ‘bang zijn’ vertaald). Hij is God van dit en het toekomstige leven. Diep ontzag komt alleen Hem toe, niet aan mensen of het nu van dit moment (vers 4-6). Goed, zou je zeggen. Wat heeft dat nu te maken met lastertaal tegen de Geest? Een hoofdstuk eerder kwamen mensen aan bod die zulk diep ontzag voor God hadden. Tegelijk blijkt: ze zitten vooral vast aan allerlei tradities en overleveringen. Meer nog: in hun hart willen ze de mens Jezus van Nazareth aan de kant zetten. Hoe dubbel is dat. Ontzag voor God maar Hem niet erkennen als Hij zijn diepste Woord uitspreekt. Ontzag voor God en een hart vol haat voor de medemens.

Dubbelheid voorbij
In die omgeving spreekt Jezus van het alles onthullende gericht dat eraan komt. Niets dat verborgen is, zal dat blijven (vers 2&3). Alleen het erkennen van de Mensenzoon brengt redding op die dag (vers 8). Hij wordt binnenkort de door God omhooggehouden dubbelheid van de wereld. Dat is Golgota. Zo is er redding voor dubbele harten, verborgen agenda’s en motieven.

Zonde in de kerk
Als Lucas zijn tweede boek schrijft, wordt duidelijk dat de zonde waar Jezus het over heeft, zeker niet alleen buiten de kerk moet worden gezocht. Het zijn de vromen mensen uit Luc.11 die Jezus waarschuwt. In de eerste gemeente gaat het mis als mensen menen de Geest te kunnen bedriegen (Hand.5). En het omgekeerde van alle dubbelheid blijkt uit zoveel opdrachten in het NT om toch vooral één en zuiver te zijn, ook in je motieven (Fil.2). Hoe kun je avondmaal vieren met je broeder en zuster en door de week negatief over hem, haar of de gemeente zijn – of die laten vallen? Hoe kun je het feest van redding vieren en door de week steeds op zoek gaan om ‘het verschil te maken’. Het is een subtiel maar belangrijk verschil: ben jij een soort mini-Jezus of ben je een volgeling van Hem?

De zoon van de mens
Hoe moeilijker de tekst wordt hoe meer de basisregel opgaat: lees niet wat je gelooft, maar geloof wat je leest. Wij kunnen ons vergalopperen aan de tekst van niet vergeven, of ongezond in onszelf gaan wroeten. Luister naar de Heer:  Hij wil vergeven! Daarmee begint dit scherpe vers. Inderdaad: niet op jouw manier. Ook jouw eigenwillige godsdienst loopt dood! Maar de Heer wil verder, vergeven en helen. Ineens spreekt Jezus weer over zichzelf als over ‘de zoon van de mens’. Zo vergeeft en heelt God. Alleen zo. Een hard woord. Een bevrijdend woord. Jezus is ‘M, Jezus blijft ‘M: ons hele leven lang! In de nederige dienaarsgestalte van Zijn Zoon is er vergeving. In de nederige, éénvoudige van hart (ps.86:12) blijkt het. In de eenheid van de heiligen, de kerk, wil de Heer het geven.