Onderstaande brief schreven collega Wim van der Schee (A’dam) en ik op vrijdag 19 april jl. inzake de discussie die losbarstte na de dood van Dolmatov.

Bloedbestuur en rechtsverkrachting
In de krant van zaterdag jl. vroeg Folkert Jensma aandacht voor de rechten van ‘fundamenteel rechteloos geworden’ onuitzetbare vluchtelingen. Deze week werd duidelijk dat de situatie van uitzetbare vluchtelingen even dramatisch is: Dolmatovs leven werd weg-gevinkt.

De discussie over zijn dood was veelzeggend. Het systeem, de doelmatigheid en de posities domineerde het debat. Is Dolmatovs dood een ‘incident’ (!) of een structuur-probleem, welke maatregelen helpen om ‘de vluchtelingenketen’ te verbeteren, en kan de staatssecretaris geloofwaardig verder of niet? Over Dolmatovs rechten en het hem aangedane onrecht hoefde het niet meer te gaan. Toch ligt daar de kern: waar over de rechten van mensen gezwegen kan worden wordt onrecht toegedekt. Dolmatov kwam hier naartoe. Hij ‘verwachtte goed bestuur, maar zie, het was bloedbestuur; rechtsbetrachting, maar zie, het was rechtsverkrachting’ (Jesaja). De mensen in de Vluchtkerk protesteren tegen hetzelfde: ‘Er bestaan geen onwettige mensen, er bestaan wel onmenselijke wetten’. Het is tijd dat Nederland wakker wordt: we leven in een land met onmenselijke wetten, met bloedbestuur en rechtsverkrachting. Dat heeft een gezicht gekregen in de dode Dolmatov en in de levende onuitzetbaren van de Vluchtkerk. Wanneer we dáár iets aan gaan doen komt het met de rest van de crisis ook wel goed.

PS Waar MP Rutte hier zweeg, schaarde hij zich wel achter het appel waarin predikanten werden opgeroepen om toch vooral hun gemeenteleden aan te sporen hun kinderen te laten inenten, zie http://wp.me/p369Od-9B. Zie hier voor m’n brief in NRC op het moment dat Teeven wél moest opstappen (om een geldkwestie).