Samen met en vanwege het opstappen van de minister van Veiligheid en Justitie valt nu ook het doek voor staatssecretaris Teeven. Zijn vertrek geeft veel te denken. Want bijna twee jaar geleden had deze staatssecretaris het ook al zwaar. Toen ging het een debat over de manier waarop de asielzoeker Dolmatov aan zijn levenseinde kwam. De discussie kon toen beperkt blijven tot de vraag of het ‘een incident’ was in ‘de vluchtelingenketen’. Over (on)recht ten opzichte van een mensenleven hoefde het niet te gaan. Teeven kon uiteraard aanblijven en wilde zelf ook niets liever. In diezelfde tijd kreeg zijn collega Weekers het veel zwaarder te verduren in het debat. Hij moest, toen al, bijna wél aftreden. Maar dat ging dan ook over geld.

Uiteindelijk haalt ook Teeven de eindstreep niet. Weer een geldkwestie die opspeelt. Dat, natuurlijk gecombineerd met bijbehorende (politieke) ‘doodzonden’, is onvergeeflijk in Nederland. Teeven zelf heeft er op deze manier ook geen trek meer in. In vergelijking met geld, verkeerd informeren of eigen posities doen we niet zo moeilijk over een mensenleven. Juist op het moment dat het CPB ons voorrekent dat het weer beter gaat met de economie wordt duidelijk hoe diepgaand de crisis is.

NRC Handelsblad, 12 maart 2015 (iets verkort gepubliceerd).

Zie hier de brief die collega Wim van der Schee en ik naar NRC Handelsblad stuurden inzake het onrecht ten opzichte van Dolmatov.