Ook in dit opzicht is oecumenisch perspectief van groot belang. Wat brengen onze nieuwe perspectieven ons als dat tot onderlinge verwijdering leidt, in bestaande kerkverbanden en daarbuiten? Om twee redenen is hierbij vooral te denken aan de relatie tot de Rooms-Katholieke Kerk. In de eerste plaats vanwege haar ervaring in het geloofsleven met de Bijbel en de traditie. In de tweede plaats vanwege het grote verschil in haar leer dat vrouwen niet tot priester gewijd mogen worden en datgene wat veel rooms-katholieke gelovigen daarvan vinden. Daar zit nogal wat ruimte tussen. Laten wij van onze kant de oecumenische daad bij het woord voegen en juist tijdens het (studie)proces inzake vrouw en ambt vragen om deskundige meelezers vanuit rooms-katholieke zijde. Het onderwerp is het meer dan waard. Terecht wordt in de krant van 23 april verwezen naar relationele aspecten. De Schepper maakte de vrouw zo dat zij, als zij tot haar recht komt, heel haar omgeving in bloei zet. Dat is altijd goed voor de kerk. Zeker nu.
ND maandag 29 april 2013
Zie hierover ook verwar onzekerheid niet met zwakheid (ND 2014).
Zie paus was populair bij protestanten (in NRC) en spreken in licht kerkelijke eenheid (in ND) inzake oecumenisch perspectief; rondom aftreden paus Benedictus XVI. Voor het kerkelijk gesprek over identiteitszaken, zie “kerkstichting zorgt voor spannende vragen”.
Mooi opiniestuk… En ik verheug me over de positieve oecumenische insteek. Complimenten!