Gemeente van onze Heer Jezus Christus

1 Samen op reis: belangrijkste thema?
Deze week was ik aan het werk op m’n studeerkamer. M’n gedachten dwaalden wat af – en m’n blik ging daarin mee. Toen zag ik dit:

Busreclame voor shoppen op Zuid, elke zondag. Ik dacht: kijk, dan kom ik nog eens ergens. Ik ging in mijn agenda kijken. Maar er stonden al twee afspraken voor zondag 😁. Twee keer naar de Kandelaarkerk. Daarna keek ik weer naar m’n bureau. Ik was namelijk net een tekst uit de Bijbel aan het lezen voor de preek van zondag. Deze tekst:

in plaats van weg te blijven uit de samenkomsten, zoals sommigen doen: bemoedig elkaar juist, en dat des te meer naarmate u de dag van Christus’ komst ziet naderen (Hebreeën 10:25).

Heb(t) u/jij wel eens het idee: wat moet ik kiezen? Naar de kerk of… (afhankelijk van wie je bent): sporten, ontspannen, iets voor jezelf doen, iets met anderen/gezin doen? Of vraag je je misschien wel eens af: waarom komen we samen? Wat is daar precies de zin van? En is dat soort dingen ook gesprekspunten in de gemeente?

We gaan nu de 3de week in van het gemeenteproject ga met God. En deze week is het thema samen op reis. Dat is een logisch vervolg op vorige week toen het over het gebed ging. Want als je, door de Geest geleid (Efeze 6:18), tegen God Vader leert zeggen, dan besef je dat je niet alleen bent. God verlost een groep, en maakt hen tot een nieuwe samenleving.

Bij het thema Samen op reis staan we in de beide diensten stil. Vanmorgen door de oproep om samen te komen (Hebreeën 10:25). Samen op reis wordt iedere zondag concreet zichtbaar omdat/als we hier samenkomen als door Jezus bevrijde mensen.

Maar voor de Bijbelse oproep om samen te komen eerst iets anders, gemeente. Dat is dit. Voor m’n gevoel ligt er met het onderwerp Samen op reis een belangrijk thema op tafel. Misschien – ik kan dat natuurlijk alleen nog maar voorzichtig zeggen (ik ben hier nog maar net lid en werk hier nog maar een maand) – is samen op reis misschien wel het belangrijkste thema van de 40dagen.

Zijn we samen op reis? Geloof jij dat? Beleef je dat zo?
Laat ik eens wat dingen noemen.

Ik hoor vanuit de gemeente heel bemoedigende dingen op dit punt. Bijvoorbeeld van iemand die vanwege een bepaalde reden een hele poos niet thuis kon zijn maar elders moest verblijven. Dat gemeentelid zei: er was in heel die tijd maar één dag dat ik vanuit de gemeente geen bezoek kreeg. Zo! Dan merk je dus in zo’n tijd dat je echt samen op reis bent. Je merkt dat ook als er leden zijn die in een moeilijke situatie zitten en dat er steeds voor hen wordt gebeden of op andere manieren meegeleefd. Je bent samen op reis.
Andere signalen zijn er ook. Nu de groeigroepen (weer) worden opgestart zeggen sommigen: we hebben het (erg) gemist om met elkaar samen te komen, te lezen, bidden, elkaar zo te ontmoeten…. Hé. Je bent samen op reis, maar toch ook niet. Je mist soms het gevoel elkaars deelgenoot te zijn op die reis.
Een ander voorbeeld. Als er conflicten of meningsverschillen zijn (die zijn er nu eenmaal in iedere christelijke gemeente): ben je bereid en erop gericht daarmee om te gaan op de manier zoals Jezus ons die heeft geleerd? Zoek je elkaar in Christus? Of blijk je dan ineens, als het spannend wordt, je eigen reisgids en bijbehorende eigen (conflict)methodes te hebben?
Nog een voorbeeld. Je loopt met iets rond. Je hebt bijvoorbeeld huwelijksproblemen, een verslaving of een bepaalde vraag over God waar je niet uitkomt of nog iets anders. Dat ga je niet zomaar zeggen aan iedereen. Natuurlijk niet. Maar: kun/durf je dat ergens in de gemeente te delen? Of kan dat niet? Of heb jij die behoefte (helemaal) niet?

Kortom: we zijn samen op reis. We leven van dezelfde genade (avondmaal). We zetten koers met hetzelfde doel (God ontmoeten). En tegelijk: dat is en gaat niet vanzelf. Daarover gaat het deze week. Een belangrijk onderwerp.

Het is een nogal merkwaardig gezicht als je een reisgezelschap ziet waarin alle deelnemers vooral hun eigen weg gaan, of elkaar zelfs tackelen of van het pad af duwen. Aan de andere kant: wat maakt het indruk, in én buiten de gemeente, als er een sfeer is van vertrouwen, eerlijkheid en recht. Laten we in geloofsvertrouwen deze week ingaan.

2 Bijeenkomst.
Specifieke aandacht vanmorgen voor de bijeenkomst. De eredienst. Deze tekst is, als je christelijk bent opgevoed, bekend. De tekst wordt vaak genoemd als het gaat om het bezoeken van kerkdiensten. Wij moeten onze eigen bijeenkomsten niet verzuimen (NBG’51). De BGT vertaalt/parafraseert nog veel directer en heel interessant: blijf ook naar de kerk komen. Sommigen van jullie doen dat niet meer, en dat is verkeerd. We moeten elkaar steunen, juist nu. Zo!

Waarom wordt hier nou apart aandacht aan besteed? Hoezo: je moet naar de kerk blijven komen? Het is belangrijk om daar goed naar te kijken en te luisteren. Want voor ons bestaat het risico dat we te snel met onze eigen 21ste-eeuwse bril kijken en met onze westerse oren luisteren. Dan gaan wij het hebben over dilemma’s of je nu wel of niet moet gaan shoppen op Zuid of hoe het (precies) zit met de invulling van de zondag. Dat is belangrijk maar Hebreeën komt met ander punt.

Wat hier staat is een scherp en opvallend woord. Ik werk die 2 kanten kort uit:

Scherp omdat je de situatie van de lezers goed moet bezien. Zij hadden om hun geloof al veel opgegeven en veel geleden. Ze werden te kijk gezet, bespottelijk gemaakt in de maatschappij (10:33). Ze waren (een deel van) hun bezittingen kwijt geraakt (10:34). Het betreft een groep die gemarginaliseerd werd, ze hadden te maken gekregen met lijden (10:32). En dat alleen maar omdat ze waren gaan geloven in Jezus! Je kunt hun situatie vergelijken met de situatie waarin christenen in het Midden-Oosten of elders zich vandaag wel bevinden. Tja. Dan is het toch ook wel logisch dat je je een beetje gaat verschansen. Als ik nou niet meer in de kerk kom, me niet meer onder mijn geloofsgenoten beweeg, dan levert me dat tenminste niet zo ontzettend veel gedoe meer op (en verder geloof ik natuurlijk best in Jezus)…. Kun je je voorstellen dat je dat gaat denken? Als je zoveel hebt meegemaakt om je geloof.

Kom! zegt Hebreeën 10:25. Wees en blijf trouw in je samenkomen! Blijf juist in je situatie van lijden de gekruisigde Jezus volgen (hoofdstuk 11, uitlopend op 12:2). Hoor je hoe scherp deze oproep is? De samenkomst laat zien dat het Pasen is geworden. Dat je kunt volhouden, ook/juist als het moeilijk wordt. Want Jezus overwon! Elke christelijke samenkomst, waar/wanneer/hoe die ook maar gehouden wordt, is het concrete bewijs dat Gods werk in Jezus resultaat heeft. Een nieuw begin van de dag. Een nieuw begin van de week. Een nieuw richtpunt voor je leven. Midden in al je sores of wat dan ook maar is Jezus de nieuwe dag, onze hoop geworden. Daarom deze onversneden oproep: blijf naar de kerk komen (BGT). Dank de Heer voor deze oproep.

En dan is het nodig dat iedereen er is. Niemand kan gemist worden. We moeten elkaar steunen zegt de BGT heel mooi. Hé: jij wilt het ook met Jezus wagen? Gaaf. U ook? Gelukkig. Ook jongeren; wat goed. En kinderen: wat mooi. En ouderen. Geweldig. Zie je wel! Je kunt er soms zo aan twijfelen maar de nieuwe samenleving van Jezus is echt begonnen. Dat is zichtbaar en bemoedigend. En laat elkaar dan ook horen/merken hoe God jou bevrijdt zodat je elkaar daadwerkelijk bemoedigt. Wees niet alleen aanwezig maar neem jezelf ook mee zoals je bent en geef je zo aan de Heer en aan de gemeente. Laat het een echt ontmoeting zijn. Spreek elkaar. Hoor elkaar aan. (Be)vraag elkaar.

Gemeente: onze situatie hier en nu is helemaal niet te vergelijken met die van toen (al weet je nooit hoe onze situatie er over zoveel jaar uitziet). We kunnen in alle vrijheid naar de kerk. En zelfs uitslapen en om 9.30u beginnen. Toch is er een overeenkomst. Geloven anno nu is prima maar heel wat kerken lopen in sneltreinvaart leeg. Meegaan met die stroom betekent ook dat wij het misschien een tandje minder gaan doen. Blijf naar de kerk komen – horen we dan. Wat is het dan ontzettend mooi om samen te blijven komen. En belangrijk om daarin trouw te zijn. Dat is misschien niet zo sexy. En ook niet zo ‘stoer’ als samenkomen als je vervolgd wordt. Maar net zo goed: belangrijk.

Daarbij kennen we, denk ik, ook allemaal wel de druk van alle dag. Je moet dit en dat. Allemaal doelen. Afstreeplijstjes. Prestatiedruk op je werk, op school – noem maar op. Juist is het broodnodig om Jezus te ontmoeten die zegt: kom naar mij; ik geef rust (Matteus 11:28). Ik. Niets anders. Niemand anders. Jezus heeft juist op de rustdag van toen, de sabbat, veel en grote wonderen gedaan. In zijn maatschappij – de kerk – ga je, hoop ik, iets ervaren van wat het is om in zijn kracht te leven, je grenzen te voelen en je geen andere last op te laten leggen. Zo vieren we avondmaal. Neem. Eet. Mijn lichaam voor jou.

Opvallend is het woord ook. Hoe geweldig de vertaling van de BGT ook is (blijf naar de kerk komen); de vertaling kan toch de verkeerde indruk geven. Die oproep zou je namelijk verwachten als kerkbezoek uitblijft. Maar Hebreeën zegt iets mooiers en groters: dat de onderlinge bijeenkomst niet nagelaten moet worden (SV). Dat is een heel suggestieve oproep. Want met dat woord (bijeenkomst/samenbrenging) wordt in het Nieuwe Testament gedoeld op het moment waarop Jezus al de zijnen bijeen zal roep op de dag van zijn komst (2 Te.s2:1, 1 Tes.4:13-18). Hoor je dat? Jezus komt (opvallend in dit verband: het lied van de rustdag, Psalm 92, heeft het niet over rust of chillen maar over trouw en recht!). Hij roept al de zijnen bij zich. Daar geef je aan toe; iedere keer als je samenkomt als christenen.

Kijk: ik denk ’s ochtends wel eens ‘fijn’ of juist ‘geen zin’ als de wekker gaat op zondagmorgen. En als je dan tegenover de vertrekplek van de bus naar Zuid woont…. Of misschien zit je met zulke andere dingen aan je hoofd dat je helemaal geen trek hebt om naar de kerk te gaan. Of je bent uitgekeken op je broer of zus in de Heer. Of nog iets anders. Het kan en zal allemaal zo wezen.

Maar er komt een dag en dan zegt de Heer: kom! Kom hier! Allen. Misschien komt die dag morgen of over twintig of tweeduizend jaar. Misschien heb zin of geen zin. Tijd of geen gelegenheid. Zie met verlangen uit naar zijn komst of heb je er geen behoefte aan. Maar de Heer roept dan. Allen moet komen. En hij begint dé bijeenkomst. Geloof je dat? Nou, zegt Hebreeën 10; geef daar dan vandaag ook aan toe. Blijf komen. Laat zien dat je weet van de grote dag. Getuig van die hoop. Zo opmerkelijk is de oproep van Hebreeën 10.

Blijf naar de kerk komen.

We danken de Heer voor die oproep.
We zijn samen op reis.

—
voorbeeldliturgie

Welkom
Votum
groet
GKB 132: 1a, 2v, 3m, 4v, 5m en 6a
10 woorden
GK 154: 1a, 2m 3v en 4a
Gebed

Kinderen groep 0 t/m 5 naar voren. Thema: samen
Lied GKB 148: 1 en 4
Kinderen groep 0 t/m 2 gaan naar kinderkring

Lezen Hebreeën 10: 19 -25
Psalm 92: 1a, 2v, 3m, 4v, 5m, 6v, 7m en 8a (Sabbatlied)
Preek naar aanleiding van Hebreeën 10:25
Thema: blijf naar de kerk komen!
1. Samen op reis: belangrijkste thema?
2. Bijeenkomst
– Scherp
– Opmerkelijk
GKB 139: 2 en 6

Viering heilig avondmaal
Formulier 3
Gebed
GK 89:3
Nodiging
Viering heilig avondmaal
GKB 126: 1 t/m 5
GKB 125: 1 t/m 6
dankzegging