Margriet Oostveen brengt een interessant punt in als zij zich keert tegen christenen die ‘een gebaar tegen IS’ maken (NRC Handelsblad/Next, 7 oktober). Een vriendelijke tekst van mensen in witte kleren is op voorhand een mismatch in een situatie van extreem geweld en terreur. Daarbij komt dat het boek van christenen, de Bijbel, diverse religieuze geweldstektsen kent. De geschiedenis en de dagelijkse realiteit laten zien dat christenen op het punt van geweld geen reden hebben om zich op de schouders te kloppen.

Maar het gelijk van Oostveen helpt niet verder. Sterker nog: het omzeilt het dilemma waar het Westen volgens velen voor staat. President Obama heeft dat dilemma scherp verwoord. Aan de ene kant moet extremistische terreur worden uitgeroeid. Tegelijk gaat het er ten diepste om dat de harten van mensen in het Midden-Oosten worden gewonnen. Maar de combinatie van het toepassen van geweld én een vriendelijke opstelling is nu juist even noodzakelijk als onmogelijk. Vriendelijke woorden stoppen terreur immers niet. En bommen openen geen harten maar kunnen juist explosieve woede zaaien.

Voor dit dilemma is tot op heden geen oplossing aangedragen. Er bestaat op dit punt juist veel scepsis over een goede strategie. Dan past ook bescheidenheid als het gaat om de vraag welk middel uiteindelijk doeltreffend is tegen extreem geweld. Zowel het gebruik van (tegen)geweld als ook vriendelijkheid zijn op dit moment niet weg te denken.

——–
PS 1 Oostveen heeft vooral ook gelijk als zij op Twitter haar motief onthult om zich tegen dit filmpje te keren. Zie hiervoor m’n andere blogje.
PS 2 Inzake de religieuze geweldsteksten in de Bijbel, zie o.a. spreken over Gods oordeel begint bij de gekruisigde Jezus en Gods oordeel over de volken in Kanaän.