Hieronder m’n brief in NRC inzake de discussie over voltooid leven. Aanleiding is het uitvoerige dat de krant maakte bij de zelfgekozen dood van het echtpaar Whiston.

Ons ‘eigen’ verhaal
Het artikel ‘Ons voltooide leven’ (NRC, 19/20 mei) leest als een narratief: zoals Athol en Beverly Whiston leven en sterven, zo leeft en sterft de autonome mens. Deze narratief roept vragen op. De proloog ervan vertoont namelijk enkele opvallende overeenkomsten met het begin van het Bijbelse narratief dat onze cultuur eeuwenlang heeft beïnvloed. De gelukkige Whistons in hun luxueuze suite doen denken aan het Bijbelse echtpaar in het paradijs. Vervolgens geeft Athol zijn vrouw het euthanatica en daarna neemt hij er zelf van. Zo sterven ze beiden. De Bijbelse proloog zegt dat Eva in het paradijs van een bepaalde vrucht eet en die vervolgens aan haar man geeft. Ze eten allebei en kiezen daarmee voor hun dood. Onze cultuur heeft in meerderheid afscheid genomen van (het geloof in) God. We vertellen ons eigen verhaal. Ik vraag me af hoe het te duiden is dat in ons hedendaagse narratief dat vroegere doorklinkt.

NRC Handelsblad en Next, vrijdag 25 mei 2018

Zie Het geheim van de zelfredzame afhankelijkheidsmens. Een preek waarin de discussie over voltooid leven een plek kreeg.
Zie Sterven en levensperspectief. Achtergronden bij het euthanasiebeleid in Nederland (De Reformatie, 2014).