Wij barsten altijd van de activiteiten. Afleidingen bij de vleet. Vandaag is het stil. Stille zaterdag. We gedenken onze doop. We zijn met Christus begraven. Al vroeg heeft de kerk in haar geloofsbelijdenis opgenomen dat Jezus begraven werd. We lezen het evangelie:
Ze wikkelden Jezus’ lichaam met de balsem in linnen, zoals gebruikelijk is bij een Joodse begrafenis. Dichtbij de plaats waar Jezus gekruisigd was lag een olijfgaard, en daar was een nieuw graf, waarin nog nooit iemand begraven was. Omdat het voor de Joden voorbereidingsdag was en dat graf dichtbij was, legden ze Jezus daarin
(Johannes 19:4-42).
Evangelie
Hoe stil zullen de volgelingen van Jezus zijn geweest. Vandaag is het voor ons Stille Zaterdag. Is elk woord er een teveel? Naar aanleiding van Goede Vrijdag klinkt wel eens de klacht dat er al jubel is terwijl het gaat over Jezus’ dood. Wat is het verleidelijk om Stille Zaterdag maar over te slaan.
Wie het Paasevangelie leest, merkt hoe stil deze zaterdag moet zijn geweest. Alle hoop is de bodem in geslagen (Lucas 24:13-35). Al het verbindende werk van Jezus – de voetwassing, de wonderen, de woorden vanaf het kruis – lijkt voor niets. De groep volgelingen is uit elkaar geslagen. Een rabbi in het graf. Hij is uiteindelijk net als alle anderen. Er is geen hoop in de wereld.
Stille Zaterdag zet je on hold. Heb je wel echt Goede Vrijdag gevierd? Weet je wel waar het in het evangelie om gaat?
Stille Zaterdag heeft een belangrijke plek in het pastoraat. Denk aan het hospice. Of het sterfbed in de huis- of slaapkamer. Wat is het moeilijk om leven los te laten, onzeker over hoe het precies verder zal gaan. Het onbekende tegemoet. In de Nederlandse Geloofsbelijdenis staat in dit verband iets opmerkelijks. Iets dat reikwijdte geeft. Er wordt in dat artikel gesproken over de twee naturen van Christus. Jezus is God en mens (‘het leven is mens geworden’, 1 Johannes). Het gaat daar over een van de grootste geheimen van de kerk. Stamelend wordt gezegd dat die twee naturen in één Persoon verenigd zijn. En dan komt het. Het bevrijdende nieuwe van Stille Zaterdag: ‘zelfs toen hij in het graf lag’ (NGB artikel 19).
God in een graf!?
Onmogelijk. Absurd. In Jezus zeggen we het toch. Wat een troost voor wie het leven moet loslaten. Je gaat naar een plek waar de Heer al was. Jezus vervult de Psalmen. ‘Lag ik neer in het dodenrijk – U bent daar’ (Psalm 139:8b). Je bent niet alleen. Zelfs niet in het graf. In alles is Jezus Heer.
Let daarom op. Want het evangelie zet een volgende stap. Het maakt de werkelijkheid van Stille Zaterdag tot de onze. We zijn met Christus begraven (Romeinen 6:4a). Herinner je vandaag dat je gedoopt bent. De doop is passief. Altijd. Je wordt of je werd gedoopt. Lastig voor mensen die elke dag duizend dingen doen en denken.
Maar Christus neemt het heft in handen. De voetwassing en kruisiging worden compleet gemaakt op Stille Zaterdag. Het gaat over verbondenheid tot in het graf. Dat geeft hoop. Eindeloze hoop. Subtiel vertelt Johannes van die hoop op die troosteloze dag. Het was immers een nieuw graf waarin Jezus werd gelegd (Johannes 20:41).
Een nieuw graf. Een waar eeuwig leven uit komt.
Maar eerst is het nog stil.
Opdracht
Word stil en bedenk dat je gedoopt bent. Wat ook kan: maak een wandeling in stilte.
Gebed
Heer Jezus. Dank dat u ons niet alleen laat. Help ons als we moeten loslaten. Ons zondige ik. Of als we ons leven moeten loslaten, als we moeten sterven. Denk aan ons. Leer ons ook anderen trouw te zijn.
Zang
Luister vandaag naar Als alles duister is van Sela https://www.youtube.com/watch?v=2Gwq9YhpxmY
Matthijs Haak 