Relatie en overvloed; gaat dat samen als je al lang(er) bij elkaar bent? Sommige stellen spreken van sleur. Andere over zulke tegengestelde levenspatronen dat echte bloei niet te verwachten is. Anderen hebben het goed maar om nou van overvloed te spreken…? En eerlijk gezegd: moeten we ook niet een beetje op onze tellen passen? Als vandaag het woord relatie klinkt, zakt de sfeer haast als vanzelf. In onze tijd domineert individualisme, zelfontplooiing. Veel relaties gaan (daarom) stuk. Het ligt meer voor de hand om te benadrukken dat je (nog) bij elkaar bent dan dat je gaat beginnen over overvloed!

Bloei
Het boek Hooglied geeft een intrigerend beeld van twee geliefden. Na heel wat zoeken (3:1 vv), onderlinge bewondering (4:1 vv, 5:10 vv), spannende seksualiteit (5:2 vv) en zelfs de pijn van afwijzing (5:7) vinden de geliefden elkaar. Hooglied zegt van dit stel: ‘mijn hoofd rust op zijn linkerarm, met zijn rechterarm omhelst hij mij’ (8:3). Het is een liefdespositie van evenwichtige rust. Er is onderlinge steun (8:5) en grote kracht. Liefde wordt even later namelijk beschreven als een ‘vlammend vuur, een laaiende vlam: zeeën kunnen haar niet doven’ (8:6&7). De overvloed spat er aan alle kanten vanaf. Zo kan het ook.

Hooglied laat al zien wat verderop in de Bijbel helemaal helder wordt. Liefde zoekt zichzelf niet maar de ander. Mannen die Christus volgen hebben hun vrouw lief; vrouwen die zich verloren hebben aan de Heer geven zich aan hun man (Ef.5:22-33). Christus geeft dan vanzelf overvloed. Paulus gaat niet tot in detail in op het huwelijksleven maar schetst de grondhouding.

Christus wint
Wat is het mooi om te zien wat die houding uitwerkt. Laatst hoorde ik van een gemeente waarin verschillende stellen die al langer getrouwd zijn huwelijksgesprekken hielden met stellen die gingen trouwen. Dat is overvloed. In open en eerlijke gesprekken geef je jezelf ‘bloot’. Zo geef je in de gemeente ook het geloofsgeheim, Christus, door. Bij een ander stel hoorde ik dat een van beide door beperkingen niet meer in alle opzichten een tegenover kon zijn. Toch bleef de ander trouw; aan zichzelf en aan die ander. Ik word stil als ik dat hoor. Overvloed lijkt dan niet het passende woord. En tóch is het er aan alle kanten. Want Christus wint. Of neem dat stel dat steeds merkt hoe lastig het is om echt contact met elkaar te maken. Al is het soms een worsteling; ze geven niet op. Niet alleen blijven ze elkaar trouw door niet aan een ander te (willen) denken. Ze blijven ook investeren in elkaar en bidden om toenadering. Ook daar is de overvloed van Christus die hen naar elkaar toe blijft laten groeien. Vooral achteraf zien ze dat dat toch gebeurt. Zo kunnen ze verder.

Het is waar dat christenen een toontje lager moeten zingen als het om huwelijkspretenties gaat. Het lijkt er vooral op dat Christus christenen leert hoger van Hem op te geven. Redenen genoeg om dat overvloedig te doen. Het zal je relatie alleen maar beter maken.

Uit Eb & Vloed van de MarriageCourse (jan. 2014).

Zie ook mijn eerdere bijdrage meelezen in het oudste blootblad

Zie ook partner voor permanent geluk (ND, 2012).