ISIS is niet te stoppen en heeft aantrekkingskracht op jihadisten in de westerse samenleving. Wat betekent dat voor christenen? Burgemeester Aboutaleb geeft met zijn ‘rot toch op’ een interessante voorzet.

Jan van Benthem zegt dat de wereld geen antwoord heeft op ISIS (ND, 3 juni). ISIS blijft aantrekkelijk voor een groot aantal buitenlandse strijders. Om na te gaan of er überhaupt een antwoord is op ISIS is het allereerst zaak om te zien waarmee we te maken hebben. ISIS creëert een wereld van vernieling, dood, angst en terreur. Even belangrijk is het om op te merken dat ISIS daarbij gebruik maakt van andermans leegte. Eerder zei Van Benthem al dat het grootste probleem is dat het Westen wel bang is voor een oproep van ISIS-leider Abu Bakr al-Bagdadi, maar dat omgekeerd geen westerse leider over zo’n moreel gezag beschikt dat hij of zij een krachtige tegenoproep kan doen (ND, 18 mei). Juist de combinatie van slechtheid én het parasiteren op andermans gebrek maakt duidelijk dat we in ISIS te maken hebben met een tastbare manifestatie van het kwaad. Is daar een wapen tegen? Optimisme is uitgesloten en zelfoverschatting past niet. Toch is er wel iets.

Rot toch op
Ik werd aan het denken gezet door iemand die wél moreel en spiritueel gezag heeft: burgemeester Aboutaleb. Hij zei ‘rot toch op’ tegen de jihadisten die de vrijheid van onze samenleving verwerpen. Omdat Aboutaleb als overheidsfunctionaris in dienst van God staat, heb ik zijn woord opgevat als een verwijzing naar het eindoordeel van de Heer zelf. Jezus komt als rechter en zal alle kwaad(doeners) de deur wijzen. Op twee manieren moet dit ‘rot toch op’ christenen aan het denken zetten.

In de eerste plaats lijkt het geloof onder westerse christenen dat Jezus komt om te oordelen en mensen daarbij definitief afwijst te verdwijnen. In boeken als Love wins van Rob Bell (2011), Gods ene doel van Jan de Bonda (2010) en Dit is geen verdediging van Francis Spufford (2012) wordt duidelijk dat Gods liefde voor mensen ruimte schept om vragen te stellen bij het idee van een eeuwige straf. De Heer zelf zegt bij zulke diepgaande vragen over eeuwige aanvaarding of afwijzing simpelweg dat je moet strijden (jihad) om binnen te gaan. Hedendaagse, westerse christenen maken zich vooral om andere zaken druk. Christenen moeten zich daarom omwille van de jihadisten in hun midden weer gaan bezighouden met de jihad voor het eeuwige leven en om straf te ontlopen. Dan hebben ze echt wat te zeggen tegen jihadisten die menen dat ze in de hemel komen als ze omkomen in naam van de terreur van ISIS.

Gods jihad
Vooral hebben christenen in de jihad voor eeuwig leven iets anders te zeggen dan burgemeester Aboutaleb. Christenen kunnen gerust zeggen dat het Westen niet beter is dan welke andere cultuur ook maar. Zij kunnen zelfs gerust toegeven dat het Westen medeverantwoordelijk is voor het kwaad dat nu het Midden-Oosten terroriseert. In die zin kunnen christenen jihadisten heel wat wind uit de zeilen halen.

Het meest wezenlijke kunnen alleen christenen aan jihadisten meegeven. Het godsbeeld van jihadisten klopt niet. God zelf is in zijn zoon Jezus de jihad aangegaan. Hij ging aan alle wereldse ellende te gronde. Wie nu nog in naam van God geweld pleegt, maakt God te schande.

Nederlands Dagblad, 15 juni 2015.

—-
Dit artikel is een concretisering van een artikel over (on)zekerheid  ten aanzien van het bestaan van de hel (maart 2015).

Zie ook mijn bijdrage in de dialoog met imam A. Karrat (Essalammoskee) over de jihad van het geloof (april 2015) en een artikel over de plek van het kwaad in de christelijke leer (n.a.v. De Christelijke Dogmatiek van Van den Brink en Van der Kooi)