1 Wat maakt het de moeite waard?
Wat is het allermooiste dat jij dit jaar meemaakte? Wat heeft het meeste indruk gemaakt?

Wat komt er bij u/jou op?

Misschien denk je terug aan moment in

vakantie (lang geleden :().
Of je ontmoette iemand met wie je vaak optrekt. Je werd misschien verliefd. Of je bedenkt dat er zoveel dingen heel goed gaan in je leven. Noem maar op.

Zo hebben we allemaal iets (anders) in gedachten. Nou ja…: misschien zit je hier ook wel en bedenk je dat het niet eens zo makkelijk is om het allermooiste op te noemen. Niet dat je ondankbaar bent of niks moois kreeg. Maar iets anders, verdriet of tegenslag, overheerst. Dat kan ook. Misschien moet je dát dan even vasthouden, in gedachten.

Zo’n prachtig moment of zo’n bijzondere gebeurtenis maken dat je zegt: dít maakt het de moeite waard. Zó is m’n leven mooi, goed. En als je het moeilijk vindt om aan te wijzen of je wel zoiets hebt (op dit moment), is het misschien wel een vraag voor je: wát maakt het de moeite waard?

Jezus zegt: eeuwig leven, dat is dat zij U, God, kennen.
God kennen, zegt Jezus: dát maakt je leven de moeite waard.

Zou je dat Jezus nazeggen? Dat klinkt best apart, nietwaar?

God en de dingen van God: die voelen voor ons zomaar heel groot. Misschien (daardoor) ook wel ver-weg aan. Hoezo zou God (kennen) het de moeite waard maken? Een jongere zei een keer tegen mij: als ik wat ouder ben, vijftig ofzo (sorry 50-ers), dan wil ik echt wat aan geloof gaan doen. Daarvoor wil ik gewoon leven: uitgaan, vrienden maken, m’n opleiding enzovoort. En daarna: dan misschien wel iets met God. Zo van: je hebt gewoon leven en daarná… God. God staat eigenlijk best op een afstand van je (gewone) leven.

Jezus zegt: wat jouw leven echt de moeite waard maakt, dat is God. Dat is dat je God kent. Hier en nu. Morgen. Of je nou 16 bent of 60.

Eeuwig leven: daarmee bedoelt Jezus niet direct het leven na dit leven. Eerder sprak Jezus nl. ook over leven dat hij geeft (Johannes 10). Jezus bedoelt leven in overvloed. In Gods licht: hier en daar, nu en morgen, vandaag en altijd.

Er komt nog wat bij. Wat Jezus zegt klinkt niet alleen bijzonder. Jezus is, zeker voor onze westerse 21^ste oren, wel heel stellig. Jezus zegt: eeuwig leven is dat zij U, de enige en ware God, kennen. Veel te stellig. Geloven is tegenwoordig best in. Maar om dat nu precieze invulling te geven…. Wij zeggen al heel snel tegen elkaar (toch?): wat jij gelooft dat is voor jou. Ieder zijn/haar geloof. Áls God bestaat dan is Hij zo groot. Om daar nu met zekerheid over te spreken….

De enige God. De ware God. Wie zal dat zeggen?

Kortom: dit is nogal een zin. Toch hebben we dit woord van Jezus uitgekozen als begin van het 40dagenproject dat vandaag in de gemeente start. We hebben als voorbereidingscommissie een paar keer bij elkaar gezeten. Allerlei plannen bedacht. En we hopen dat de Heer ons een gezegende tijd geeft.

Wat staat ons voor ogen? Wat is het doel van dit project?
Dat we elkaar (beter) leren kennen? Dat zou mooi zijn. Dat is belangrijk.
Dat we elkaar (ondanks verschillen/conflicten) vasthouden? We bidden erom.
Dat we ontdekken welke taak God ons geeft in de maatschappij? Dat is nodig.

Al die dingen dus. Maar eerst dit woord van de Heer. Jezus legt in dit woord de lat eindeloos hoger. God kennen. De enige en ware God. Dát maakt het de moeite waard.

Laten we daarom goed luisteren naar deze woorden. Jezus heeft ze op een bijzonder moment uitgesproken. Hij zegt dit vlak voordat hij gevangen werd genomen. Zijn leven ging geven in de kruisdood. En de woorden zijn geen leer- of catechisatieboek. Het is een gebed. We kijken als het ware mee in de innige relatie tussen Jezus en de Vader. We krijgen in deze woorden het hart van God te zien en het hart van Jezus. Gód wil zich bekend maken. Jezus wil zich geven.

Zo geeft Jezus zich in dit gebed en bidt hij voor waar het werkelijk om gaat.

Daarom, voordat wij

• gaan discussiëren over de enige ware God (te stellig?) of
• bedenken of geloven niet iets is voor later (of als het moeilijk wordt in je leven)

is het zo te zien: God maakt zich bekend. Via de woorden van Jezus kijken we tot in de verbondenheid tussen God en Jezus. Zo laat God zien wie Hij is. Híj geeft leven. Elke dag. Iedere seconde. In alle situaties. Hij heeft een plan met je leven. Hij laat nooit los. Deze woorden voor Jezus’ kruisdood zijn daarom allereerst een uitgestoken hand. Een visitekaartje.

God leer je niet van de ene op de andere dag kennen. En God leer je ook niet kennen zoals je je vriend(in), moeder, je man of je kind kent. ‘God is eeuwig, niet te doorgronden…oneindig…’ belijden we (NGB art.1). En je hebt je dagelijkse dingen die je in beslag nemen. En toch. En tóch. Wil jij God leren kennen? Wil je het leren om je leven in zijn stralende licht te zetten? Jezus zegt: dat maakt het de moeite waard. Laten wij deze 40dagen als een tijd gebruiken die God ons geeft om misschien voor de eerste keer, misschien weer opnieuw, onder de indruk te komen van wie Hij is.

2 … en Jezus Christus kennen.
In de tweede plaats aandacht voor Jezus zelf. Het eeuwige leven, dat is dat zij u kennen, de enige en ware God, en hem die u hebt gezonden, Jezus Christus. In één adem door. God en Jezus Christus kennen. Dat maakt het de moeite waard.

Nu staat het er best apart. Namelijk dat Jezus bidt over zichzelf in de derde persoon: hem die u hebt gezonden, Jezus Christus. Omdat het er apart staat, storen sommige mensen zich daaraan en gaan zich afvragen of het nu wel allemaal echt is wat hier staat. Tja. Er ligt hier een puntje. We weten niet precies waarom het gebed is zoals het er hier staat. De BGT vertaalt/parafraseert zo: ‘(eeuwig leven)… betekent dat zij u van dichtbij mogen kennen: u, de enige ware God. En dat ze mij mogen kennen als degene die door u naar de wereld is gestuurd’. ‘(dat ze) Mij kennen.’

Maar als je aan deze woorden stoort, moet je je toch vooral iets anders afvragen. Want wat hier staat is precies het hele evangelie. Jezus is op een beslissend moment in zijn leven (nú, 17:1). Het gebed onthult wie de Vader is en wie hij zelf is. Verderop in dit gebed laat Jezus in zijn gebed ook weten dat hij en de Vader één zijn (vers 11, 21 vv, ook al eerder in dit evangelie). Wie hem ziet, ziet de Vader (14:9). En het evangelie van Johannes begint ermee door te zeggen dat het Woord (de zoon) bij God was en Gód was (1:1). En, we hebben daar twee weken geleden naar geluisterd: zoals de ene God en Vader van allen wordt beleden, zo belijdt de kerk ook één Heer (Jezus; zie preek Efeze 4).

Waar wij, in onze tijd, al heel snel struikelen over het feit dat Jezus spreekt van de enige en ware God, is het springende punt van het hele Nieuwe Testament dat we die enige en ware God kennen in Jezus. Niet op een andere manier.

Gemeente: het is essentieel om het zo te zien en te blijven zien. Allereerst omdat Jezus het zo bidt en hij het voor ons is geworden. Dit is het evangelie. Maar daar zit ook een andere kant aan. Om te beginnen: dit evangelie is niet iets wat in ons opkomt. De gekruisigde in wie je God ziet? Kan dat? Willen wij dat? Ik denk dan bijvoorbeeld aan de opkomst van de islam. Als die religie een paar eeuwen na Christus ontstaat, hoor je daarin een echo, maar dan ook een heel afwijkende echo van Johannes 17:3. ‘Er is geen God dan Allah en Mohammed is zijn profeet’ is een van de zuilen van de islam. Wie dat zegt, is een moslim. Hoor je hoe dat ontzettend op Johannes 17:3 lijkt. Alleen de enige en ware God en…. Ja: en wíe dan? Het komt erop aan. Maar wie dan langs Jezus heen gaat, haalt het hart eruit. God kennen en hem die Hij heeft gestuurd; Jezus. Alleen zo. Niet iets anders. Niet iemand anders.

Dit is het evangelie. En gelukkig maar! Want ik begon met de vraag: wat maakt het voor jou de moeite waard? En dan heeft iedereen vast wel iets. Maar misschien is het voor jou ook anders. Je loopt vast. Of er is iets in je leven wat je steeds beknelt. Het evangelie zegt: we hebben God leren kennen, tóen (nu, 17:1), toen Jezus werd gekruisigd. God is niet alleen de God die een prachtige dag maakt of een prachtig moment. God laat niet los. Nooit. Hij is ons trouw tot in ons onvermogen, onze pijn. Tot in de dood. Zo wordt het echt de moeite waard. Alleen in hem, Jezus.

Als we daarom elkaar ontmoeten in deze 40dagen, laat het dan ook over dit soort dingen (mogen) gaan. Over je zonden en wonden. Of durven we dat niet zo goed met elkaar aan? Komt dat te dichtbij? Tja. Zo dichtbij is God ons wel gekomen in zijn zoon. Dat zegt Johannes 17:3. In Jezus zien we Gods eindeloze trouw voor ons.

Precies zo heeft de diepgelovige en Schriftgeleerde Paulus het later gezegd: ik wil Christus kennen (kennen). Christus kennen. Punt. Dat is genoeg. Hoor je hoe Paulus op het spoor van het gebed van Jezus zit? Zo ken je God. Opvallend wat Paulus erachteraan zegt. Ik wil Christus kennen en de kracht van zijn opstanding ervaren, ik wil delen in zijn lijden… (Filippenzen 3). Dichtbij Golgota komen. Het gaan ervaren. Gods eindeloze trouw. Door alles heen. Want Jezus hield het uit. Dat maakt het de moeite waard.

——–

Zie hier voor een preek over NGB art.1 en Gods Drie-eenheid (Marcus 12).

voorbeeldliturgie

Votum (lied Sela)
Genadegroet (voorganger)
Psalm 150: 1 en 2
Nieuw leven in Jezus (Kolossenzen 3 en 4 BGT)
Opwekking 389 (create in me); 2x
Gebed
Lezing: Johannes 17 (NBV)
Kado (kids groep 0 t/m 5 naar voren)
GKB 23 (uw woord is een lamp)
Kids groep 0 t/m 5 gaan naar kidsclub
Tekst Johannes 17:3
Verkondiging: God kennen. Dát is leven.
1. Wat maakt het de moeite waard?
2. …en Jezus Christus kennen.
GK 160 (groot is uw trouw)
Dankzegging en voorbede
Kids komen terug en vertellen iets
Collecte
Opwekking 454 (zegen aanbidding)
Zegen