Deze preek staat in het kader van het jaarthema relaties. Het gaat in deze preek over het trouwklimaat in onze samenleving en wat dat voor christenen betekent. En over het aangaan van een relatie met iemand die niet gelooft. Andere preken en een voorbeeldliturgie vind je onderaan de preektekst.

Gemeente van de gekruisigde Jezus van Nazaret

1         Gods doel met trouw-relatie.
Vorige keer hebben we gezien dat God de mens heeft gemaakt als relationeel wezen. Ten diepste gaat dat om de relatie tussen God en mens. Net zo goed krijgt dat gestalte in allerlei relaties tussen mensen onderling. Zeker in Genesis ligt dat dicht tegen elkaar aan. God maakt mensen naar zijn beeld; man en vrouw (Genesis 1:26). Het is in een adem door.

Vandaag een vervolg: over het aangaan van een liefdesrelatie. Hoe groei je naar elkaar toe? Je raakt vertrouwd met elkaar en wilt verder. Je wilt trouwen. Maar weet je het zeker? Om je heen, vorige week vertelde een stel dat op de huwelijksgroep, wordt er zo gereageerd: ‘ga je trόuwen!? Bye, bye, vrijheid!’ En toen ik gisteren op de markt aan m’n groenteman vertelde dat het over relaties ging, zei hij: ‘o, dan kom ik niet’!

Misschien vind je die reactie overdreven maar herken je wel iets van dat gevoel. En een belofte om door alles heen elkaar trouw te blijven: ben je al zover? Hoe weet je dat? Weer een ander stel heeft een andere vraag. De een gelooft wel en de ander niet: is het dan goed om verder te gaan met elkaar? Of wil God dat niet? En betekent dat dan dat God (toch) een soort van discrimineert; de een wel, de ander niet? Je gevoelens ten opzichte van elkaar zijn toch echt? Die geeft God toch ook?

Vanmorgen gaat het over dit soort vragen. Het belangrijkste is, daar stonden we vorige keer ook bij stil, nog wel dat we onszelf als gemeente van Jezus hierin oefenen. Hoe leef je met de Heer als het gaat over (aangaan) van relatie? Het christelijk geloof is niet bedoeld voor ‘ieder (stel) voor zich’. Of als een boedelscheiding: je hebt je relatie(vragen) en daarnaast geloof je, kom je naar de kerk/kring. Natuurlijk heb je je privé. Maar in de gemeente ben je aan elkaar gegeven. Om elkaar te helpen, voor te leven en te zoeken naar en te wijzen op de weg van God.

Als we dan vanmorgen luisteren naar de Bijbel ontdekken we een dat God iets heel moois en vergaands voorheeft met de trouw-relatie. Genesis 2 vertelt hoe Adam van de eerste single verandert in de eerste die verliefd, verloofd, getrouwd raakt (lijkt voor je gevoel in nogal rap tempo te gaan – niks geen huwelijksgespreksgroep). De eenheid tussen man en vrouw blijkt uit 2:24. Daar staat dat een man zich losmaakt van zijn vader en moeder en hecht zich aan zijn vrouw, met wie hij één lichaam wordt. Dat klinkt alsof íeder stel dat trouwt een nieuwe Adam en Eva is.

Zό komt dat dus, lijkt de schrijver van Genesis te zeggen, dat man en vrouw een diepe levenseenheid vormen. Aha; dat heeft de schépper bedacht. In het huwelijksformulier komt deze overtuiging terug. Gelijk aan het begin staat daar: het huwelijk is geen uitvinding van mensen; God heeft dat ingesteld. God bedacht het. God heeft een doel met de relatie tussen man en vrouw. Loslaten van het gezin waar je vandaan komt. Je aan elkaar geven, ‘gehecht’ zijn aan elkaar. Een nieuwe levenseenheid vormen. Zo ben je samen een basis voor nieuw leven.

Als God meer van zichzelf laat zien, worden twee dingen duidelijk.

Allereerst: een verdieping. Veel helderder wordt hoe bijzonder de trouw-relatie tussen man en vrouw is. We hebben Efeze 5 gelezen. Paulus zegt niet: nu Jezus is gekomen, is het oude (testament, Genesis 2) voorbij. Paulus gaat met nieuwe ogen het begin van Genesis lezen. De bijzondere band tussen man en vrouw, zegt Paulus, gaat ten diepste over de relatie tussen Christus en de gemeente.

Op die manier laat Efeze 5 nog duidelijker zien hoe mooi en goed Gods bedoeling met de trouw-relatie is. Het is niet alleen dat je je hecht aan elkaar (Genesis 2); dat je je leven, je geest en je lichaam (seksualiteit), met elkaar deelt. Paulus zegt: je laat samen iets zien van wat God doet in Jezus. Dat je elkaar liefhebt, elkaars fouten vergeeft, elkaar trouw blijft en dient, gereed staat om te dienen in de gemeente en de wereld. Zoals God dat heeft gedaan voor ons allemaal zo wil God dat dat gebeurt in de relatie van trouw. Het is een prachtig en aantrekkelijk beeld. Paulus spreekt van een groot mysterie, geheim (5:32).

Het ándere dat duidelijk wordt als God zich telkens meer onthult, is verdieping op een andere manier: het gaat écht en vooral om de relatie met God. De trouwrelatie tussen man en vrouw die zo wezenlijk in het OT komt in een ander licht te staan. In de gemeente van Jezus is het wezenlijk dat Jezus de eerste is. Jezus relativeert de trouwrelatie (Matteus 19:12, 22:20). En in Jezus maakt het niet uit of je single bent of getrouwd, homo- pedo- of heteroseksueel. Getrouwden staan in de kerk niet vooraan ofzo.

Maar áls het vandaag over trouw-relatie gaat, als God je dat geeft, zien we dat God je daarin echt iets moois en belangrijks geeft. In de gemeente danken we God voor dat cadeau. God is er de schepper en verlosser van. Hij wijst de weg voor diegenen die een trouw-relatie (willen) aangaan.

2         Ja maar…: de realiteit.
Maar voordat we verder gaan eerst een pas op de plaats. Want de Bijbel kan hoog opgeven van een trouw-relatie maar wat zien en ervaren wij? Dan bedoel ik niet: doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg.

Ik denk dat er vooral twee dingen zijn waardoor wij onze vragen hebben over e/o moeite met het beeld dat de Bijbel van een relatie van trouw schetst. Ik wil ze kort bij langsgaan.

1/ Relatie is vandaag niet makkelijk.
We kunnen prachtige dingen zeggen/lezen over het huwelijk maar christenen kennen net zo goed de ervaring dat het niet goed gaat tussen man en vrouw, of dat een huwelijk stuk loopt. Naast mooie kanten van relatie is relatieproblematiek christenen bepaald niet vreemd. We leven in een tijd die meer gericht is op het ‘ik’. Voor ieder, gelovig of niet-religieus, is relatie echt een ding. Niet vanzelfsprekend.

Nu kan ik me voorstellen dat als je in relatieproblematiek zit of kortgeleden zat, dat dit een pijnlijk onderwerp is. Het is vanmorgen niet te vermijden. En ik hoop niet dat je je hierdoor schuldig voelt in de zin dat je je dan een minder mens of christen zou voelen ofzo. Zo is het niet. We zijn dankzij Jezus door God geaccepteerd. Dat is voor allemaal zo. Ik hoop dat we dat allemaal zo kunnen aannemen en hopelijk ook ervaren.

Toch is het belangrijk om dit aspect vanmorgen te noemen. Want als je van dichtbij of regelmatig merkt dat er huwelijksproblematiek of echtscheiding is dan brengt dat een vraag met zich mee. Hoe zít dat nou met trouw(en)? Hoe zit het écht? In elke huwelijksgespreksgroep komt deze vraag aan de orde. Dat ‘grote mysterie’ (Ef.5): o ja!? ‘Je hechten aan’ de ander (Gen.2): de onthechting van de echtscheiding is er net zo goed.

Natuurlijk, in alle eerlijkheid is dan te zeggen: ja, die andere kant is er. Je kunt en je mag je ogen niet sluiten voor de realiteit. De Bijbel laat, uiteraard, zelf net zo goed de weerbarstige praktijk zien. Natuurlijk is dat allemaal zo.

Toch blijft deze vraag over: als we naast mooie kanten van relatie regelmatig merken dat de relatiepraktijk lastig is of zelfs pijnlijk stukloopt; wat doet dat met ons? Kunnen we onbevangen geloven dat God écht iets goeds voorheeft met de trouw-relatie? Of gaan we dat goede toch, haast automatisch, wat op afstand houden? Zo van: eerst even zien of/hoe het werkt voor ons? Gaan we met onze reserves luisteren naar prachtige gedeeltes uit Genesis, Efeze of zoveel andere teksten?

Ik denk dat het belangrijk is, gemeente, dat wij ons in alle eerlijkheid realiseren hoe wij hierin staan. Je kunt niet om jezelf heen. Je kunt niet om de werkelijkheid van het leven van 2014 heen. Nee. Tegelijk: als dat vooral bepalend en doorslaggevend is, kunnen we ook iets belangrijks kwijtraken. Dan kunnen we, misschien onopzettelijk, heel wat moois dat God ons voorhoudt een stuk moeilijker zien of aanvaarden. Dat is niet wat ons als gemeente voorstaat.

Gemeente: dit onderwerp stip ik nu kort aan. Het vraagt om eerlijkheid in ons onderlinge gesprek, om openheid en vertrouwen om goed te zien waar je staat en zo verder te komen.

2/ Het trouwklimaat in Nederland: tijdelijk en contractloos.
Het tweede dat maakt dat wij afstand ervaren tot wat de Bijbel over een relatie van trouw zegt, is dat ‘het huwelijk’ in onze maatschappij telkens minder inhoud en betekenis heeft. Daarmee bedoel ik dus niet dat mensen niet van elkaar houden maar dat het zichtbare, publieke ervan minimaal en bijna leeg is. Bijvoorbeeld: wie voor de wet trouwt, belooft daarmee niet om ook echt samen te wonen met de ander. Ook niet dat je je voor heel je leven aan elkaar verbindt. Burgerlijke trouwen is een juridische aangelegenheid. Op voorhand wordt er (blijkbaar) rekening gehouden met afstand in de relatie (niet-samenwonen) en een contract voor een bepaalde tijd. En steeds meer mensen in Nederland kiezen ervoor om zonder enige vorm van samenlevingscontract samen te leven. Gezien de ontwikkeling in de burgerlijke wet is dat geen vreemde zaak.

Ik noem dit om te zeggen: dit is de situatie in Nederland. Daar kun je als christen niet omheen. En als christelijke gemeente heb je al helemaal geen reden om daarover te klagen of iets dergelijks. In deze tijd leven wij en willen we Jezus volgen. In deze atmosfeer, in dit klimaat van spreken over ‘het huwelijk’ gaan Nederlanders relaties aan.

Om te beginnen denk ik dat dit klimaat iets positiefs teweeg brengt. Christenen worden als het ware gedwongen om een stap terug te doen. Wat is nu eigenlijk een chrístelijke relatie? Wat maakt nu dat je kunt zeggen: zo wordt er in Nederland over (aangaan van) relaties gesproken aan en zo doen wij dat omdat we Jezus volgen?

Misschien hebben we haast automatisch gedacht/geleefd met het idee dat het huwelijk zoals wij dat in ons land kennen ook ongeveer de trouw-relatie is zoals de Bijbel daarover spreekt. Nu we er helemaal niet meer onderuit kunnen dat dat niet zo is, mόeten we een spade dieper. Wat bedoelt God met de trouw-relatie tussen man en vrouw? Laten (lieten) wij ons teveel bepalen door wat de wereld daarvan zegt? Tijd om wakker te worden, misschien?

Kijk zo eens naar de praktijk. Hoe spreek jij op je werk of op voetbal over je man/vrouw, vriend/vriendin en jullie relatie? Merk je dan overeenkomsten e/o verschillen; waar zitten die op vast? Wat is de aantrekkelijke manier van Jezus als het gaat over relatievorming? Heb je daarover wel eens iets kunnen vertellen of laten zien?

Ik herinner me dat iemand die niet geloofde het beeld van Efeze 5 heel mooi vond; dat je relatie verwijst naar meer, meer dan je samen bent en hebt. Het is ook een heel sterk verhaal, dat evangelie! Natuurlijk ook als het over relaties gaat. En nog mooier is het als je door je manier van leven iets van Gods trouw kunt laten zien. Dat trekt.

En het is nu meer dan eerder mooi en belangrijk dat je niet alleen in het stadhuis trouwt maar ook in de kerk. In de kerk beloof je zo te leven zoals God het geeft en bedoelt. Dat je trouw bent, in alles uit genade leeft, samen wil toegeven aan het hogere plan van God. Wat is het mooi te horen als zoveel stellen in de gemeente zeggen: wij komen graag in de kerk om Gods zegen te vragen en te ontvangen. Dank de Heer daarvoor.

Tot hier het 2^de punt. Dit is een belangrijke tussenstap die ons voor onszelf neerzet: hoe sta je ten opzichte van (trouw)relaties? En een stap die ons voor onze Heer neerzet. Hoe dienen en volgen wij vandaag Jezus?

3         Houd je relatie hoog.
Gemeente: het mooie doel dat God voor ogen heeft met de trouwrelatie blijkt uit zoveel gedeelte van de Bijbel. Onze tijd zet ons daar met onze neus voor. Willen we de trouw-relatie hooghouden, dan is het eerste advies van de Bijbel…: houd van Jezus. Volg Jezus. Man en vrouw worden in Efeze 5 richting Jezus neergezet. Houd van je vrouw zoals Jezus van de gemeente houdt (man). Geef je aan je man zoals de gemeente zich aan Jezus geeft (vrouw). Wees beiden trouw zoals God in Jezus trouw is.

Tegelijk denk ik dat het verstandig is voor de christelijke gemeente en een christelijke relatie om daarin goed te investeren. Zomaar kom je erachter dat je een tijd lang langs elkaar heen leeft. Of je agenda is zo vol dat je elkaar lastig oprechte aandacht kunt geven. Belangrijker is dat de onderliggende sfeer van onze ik-tijd het niet vanzelfsprekend maakt om gόed te investeren in je relatie.

Hoe doe je dat als je verkering hebt en naar elkaar toegroeit? Je geniet van elkaar. Prachtig. Dank de Heer voor alles wat je krijgt. Voor vertrouwelijkheid en verliefdheid. Voor goede gesprekken en heerlijk zoenen. Tegelijk is het een tijd om samen bezig te zijn met je geloof in de Heer. Bijvoorbeeld door samen naar (jeugd)kring, gespreksgroepen of catechisatie te gaan. Samen te bidden en het te hebben over hoe je gelooft. Zo leg je een basis voor je toekomst.

Net zo goed is het mooi als je christenen in je buurt hebt met wie je eens wat dingen uit je relatie kunt delen. Dat je kunt vragen: hoe ga jij om die ander als je ruzie hebt? Hoe leg je een conflict bij? Hoe weet je nu of je echt voor elkaar bedoeld bent? Dat zouden natuurlijk je (een van je beide) ouders kunnen zijn. Maar je moet juist ook van je ouders loskomen en je eigen weg vinden. Dat is de weg van Genesis 2: je maakt je allebei los van je ouders en je hecht je aan elkaar. Je bent op weg om samen iets nieuws te zijn. Heb/ken je christenen, mensen in de gemeente misschien, die je hierin eens kunt vragen, waar je op af kunt stappen? En andersom, gemeente: vraag jij wel eens aan een stel dat verkering heeft hoe het ermee is, hoe het gaat in de liefde?

Naar elkaar toegroeien betekent net zo goed iets voor stellen die al getrouwd zijn. Hoe investeer je in je trouw-relatie? Ook hier is het eerste advies: volg Jezus. Heb hem lief in de liefde voor elkaar. En net zo goed hoort hierbij dat je zoekt naar manieren om elkaar beter te leren kennen. Je kunt zeggen: we maken regelmatig ruimte voor quality-time. Je gaat samen uit, uit eten, film kijken of naar een voetbalwedstrijd (nog beter). Prachtig. Net zo goed geldt deze vraag: kun je samen een conflict uitvechten? Ben je er al achter gekomen wat je onderlinge valkuilen en pijnpunten zijn? Weet je wat het betekent om één te zijn in Jezus? Wat is je plek als getrouwd stel in de gemeente? Met dat soort dingen bezig zijn is net zo goed quality-time. Misschien in eerste instantie lastiger. Maar wel nodig, goed, mooi en uiteindelijk ook meer lonend dan wat dan ook maar.

4         Als de een wel en de ander niet gelooft.
En wat nu als je een relatie hebt waarin de een wel en de ander niet gelooft? Allereerst is het goed om te zeggen dat deze relaties er in de gemeente zijn. Op diverse manier: stellen die langer getrouwd zijn, stellen die (kort) verkering hebben of die al een tijd samenwonen. Elke situatie is anders.

En wat mooi is, is dat je merkt dat hierover in alle openheid en ruimte gesproken kan worden. Of dat stellen zelf aangeven het gesprek aan te willen gaan, in de kring of met een ouderling/predikant. Zo van: wij houden van elkaar, we geloven niet hetzelfde en wat betekent dat nu voor ons? Net zo mooi is het welkom vanuit de gemeente. De uitnodiging om mee te doen e/o aanwezig te zijn in de kring/erediensten. Als de Heer gastvrij is en hartelijk zonder eerst voorwaarden te stellen dan wil de gemeente dat ook zijn, natuurlijk. Voor alle mensen die God op onze weg brengt. En de gemeente doet dat ook. Dank de Heer.

Omdat elke situatie anders is, kun je niet in een keer zeggen: dit zegt God in de Bijbel. Als je bijvoorbeeld al getrouwd bent of een (seksuele) relatie bent aangegaan dan is trouw aan de ander belangrijk (op een andere manier schrijft Paulus hierover in 1 Korintiërs 7:12 vv). Je kunt dan niet ineens zeggen: o, het komt me toch/nu niet uit. Of: mijn geloof in Jezus is toch belangrijker dan ik eerst dacht, ik maak het uit. Je bent een (seksuele) relatie aangegaan, je bent één geworden en jezelf met die ander gedeeld. Dan heb je, als dat kan, Gods trouw te weerspiegelen. Dit is uiteraard tegen de christelijke helft van het stel gezegd.

Wat in zo’n situatie wel belangrijk is, is dat je een christelijk gezin kunt vormen. Dat wil zeggen: dat er zonder meer ruimte is om christen te zijn: in je gezamenlijke (gezins)ruimte te bidden, Bijbel te lezen, gemeenteleden te ontvangen en naar de kerk te gaan. Dat je, als je kinderen krijgt, ook de ruimte hebt om die te laten dopen en christelijk op te voeden. Als blijkt dat die ruimte betwist is of er mogelijk niet is, kan het zo zijn dat een relatie daarom toch verbroken wordt. Maar goed: dat vraagt om gesprek, gebed en leiding van de Geest.

Maar nu terug naar een eerder stadium. Als je verkering hebt en je bent aan het uitvinden of je voor elkaar bedoeld bent: wat dan als een van beiden niet gelooft? Je hebt helemaal gelijk als je zegt: we houden echt van elkaar. En dat kunt je verliefdheid inderdaad ook zien als iets dat God geeft. En soms komen mensen tot geloof door een relatie met een christen (cf. 1 Korintiërs 7:16). Dank de Heer daarvoor.

Toch is de Heer het belangrijkste in een relatie. Hij brengt mensen samen. De eenheid tussen man en vrouw is ten diepste de eenheid omdat je in Jezus gelooft. Die eenheid heb je niet als je niet allebei gelooft. Misschien is het lastig om te zien hoe belangrijk dat is. Zeker als je in het begin met elkaar optrekt en gewoon van elkaar houdt. Maar op den duur kun je daar toch niet om heen.

Ik wil het duidelijk maken met behulp van een voorbeeld. Stel: je bent verliefd en houdt van elkaar. Dan maakt het eerst niet uit of de een perse wel en de ander perse niet in Rotterdam of Amsterdam wil wonen. Je bent verliefd. Het maakt ook niet zoveel uit of de een wel en de ander niet open staat om (een aantal) kinderen te krijgen. Je houdt van elkaar. Je kunt dat soort dingen op z’n beloop laten, net zoals zoveel andere zaken. Maar vroeg of laat kun je niet om dit soort wezenlijke vragen heen. Zul je samen een beslissing moeten nemen.

Zo is het met geloof ook. Jezus richt je leven. Hij wijst in alles de weg. Hem heb je nodig als je in moeilijk vaarwater terecht komt in je relatie. Bij het maken van keuzes wat Gods weg met je leven is. Net zo goed is Jezus bepalend voor de vraag hoe je je leven inricht, je vrije tijd, hoe je vriendenkring eruit ziet, je gave/mogelijkheden invult, wat je op zondag wel/niet doet. En noem maar op. ‘Heer, U bent de grond waarop ik sta’ (GK 161). Zo belangrijk is God. Niet een ‘dingetje’ voor op zondag of als je even bidt voor je eten. God is God van alles. De grond waarop en waaruit je leeft.

In de gemeente zijn er leden die hebben gemerkt hoe groot het verschil is als jij wel en de ander niet in Jezus gelooft. Je stapte erin met het idee dat het wel zou gaan, maar dat is niet altijd zo. Soms loopt de trouw-relatie stuk op het verschil in geloof in Jezus.

De belangrijkste vraag is: hoe ga je een relatie aan? Wat bedoelt God met een trouw-relatie? Wie is Jezus daarin voor je? Gemeente: wat dat betreft is het ook zaak om juist te spreken. Er worden in dit verband door christenen nog wel eens wat teksten uit de Bijbel genoemd (bijvoorbeeld 2 Korintiërs 6:14vv of teksten uit het OT waarin het Gods volk verboden wordt met niet-gelovigen te trouwen) die erg kort door de bocht gaan of de plank domweg misslaan. Je weet niet wat God voorheeft als Hij liefde geeft. En sta dan ook biddend open voor wat God wil. Vraag aan God of Hij geloof wil geven. Soms zie je van dichtbij dat God op deze manier geloof geeft en daarvoor danken wij Hem.

Maar dat wij Gods weg niet kennen, betekent niet dat wij over alles onzeker moeten zijn. Alsof wij ons daarachter kunnen verschuilen. Voor een christen geldt allereerst: wie is Jezus? Kun jij je geloof in Jezus delen met je vriend(in)? Staat hij of zij daarvoor open? Die vraag kun je niet bewaren voor later of voor je uitschuiven. Daarvoor is Jezus te belangrijk. Hij wil dat we hem in alles volgen. Je kunt niet hopen dat hij/zij wel tot geloof zal komen (omdat dat bij anderen soms ook gebeurt) en dat aan God alleen overlaten.

Je hebt als christen hierin allereerst zelf een verantwoordelijkheid. Je zult het hier in je verkeringstijd samen over moeten hebben. Om uit te leggen dat God de basis is voor je leven, ook als het gaat om je relatie. Dat de relatie met God belangrijker, groter is dan je relatie met een ander, ook/zelfs je liefdesrelatie. En dat als het erop aan komt, dat je dan eerst voor God zult kiezen en zelfs niet eerst voor je relatie met de ander. Dat Jezus echt de kern is van je leven.

Zo’n gesprek is niet makkelijk. Dat kan zelfs aanvoelen alsof je moet kiezen tussen twee liefdes. Net zo goed merk je: je kunt er niet (steeds) om heen. Misschien is het juist een opluchting om het in alle eerlijkheid en duidelijk met elkaar te bespreken.

En gemeente: ook hiervoor zijn we gemeente om hierin te helpen en te bidden. Je kunt heel makkelijk zeggen: God wil het niet (teksten genoeg). Punt. Of: we weten niet wat Gods weg met jullie is (ook teksten genoeg). Punt. Maar we zijn geroepen om te zoeken wat Gods wil is. Laten we elkaar zo helpen.

———————————-
Zie hier voor mijn artikel over relatievorming anno nu; een artikel in de lijn van deze preek. En zie Verliefd. Maar wat als die ander niet gelooft? Jeugddienst november 2018.

Deze preek staat in het kader van het jaarthema relaties. Iedere maand kwam in een preek een onderwerp aan de orde. Op deze manier:

• Wat is het geheim van jouw leven (7 september 2014). Start van het jaarthema.
• Youp van het Hek en Genesis 1 & 2. Relaties in een selfie-tijdperk (3 oktober 2014).
• Hoe gaan christenen een relatie aan (9 november 2014). Over het trouwklimaat in NL en wat dat voor christenen betekent en over de vraag naar een relatie met iemand die niet gelooft;
• Seks en/in een relatie van trouw (14 december 2014). Over de intieme seksuele relatie;
• Seksualiteit als kado van God (18 januari 2015);
• God hecht zich aan ons. Seksualiteit als ingewikkeld kado (15 februari 2015);
• De getrouwde single. Over de trouwrelatie, het huwelijk (17 april 2015);
• Iemand die bij je past. Homoseksualiteit in/en de kerk (22 maart 2015);
• Terug naar de Heer die ons helemaal één maakt. Over echtscheiding (17 mei 2015);
• Wie is je tegenover? Single in de kerk (19 juni 2015).

Lopende het jaar zijn er gespreksgroepen voor stellen die gaan trouwen en voor stellen die al wat langer (7+ jaar) getrouwd zijn.

Een achtergrondartikel bij dit jaarthema is Relatievorming anno nu. Pleidooi voor een christelijke, holistische visie (november 2014). Andere preken e/o artikel zijn te vinden op mijn blog, onder de categorie relatie.

Voorbeeldliturgie

Welkom
Votum
Groet
GK 132: 1a, 2v, 3m, 4v, 5m en 6a
Romeinen 12 (Bijbel Gewone Taal)
LB 477: 1 en 2
Gebed
Kids en mini’s, lied: zoek eerst het koninkrijk (Opw.40).
Lezing: Genesis 2:18-25 en Efeziërs 5:21-33
Verkondiging: Hoe gaat een christen een relatie aan?
1 Gods doel met trouw-relatie.
2 Ja maar…: de realiteit.
– Een relatie is vandaag niet makkelijk
– Het relatieklimaat in Nederland: tijdelijk en contractloos
3 Houd je relatie hoog.
4 Als de een wel en de ander niet gelooft.
GK 161: 1 en 3
Afkondigingen kerkenraad
Dankgebed en voorbede begonnen met en afgesloten met
LB 95: 1 (begin) en 3 (einde).
Collecte
LB 21: 1 en 7
Zegen