In mei jl. zijn de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt (GKv) en Nederlands Gereformeerde Kerken (NGK) samengegaan als fusiekerk Nederlandse Gereformeerde Kerken (NGK).

Bij die gelegenheid is het boek Niet zonder elkaar (Buijten & Schipperheijn Motief. Amsterdam) uitgekomen. Op verzoek van de redactie schreef ik een bijdrage voor dit boek. Ik heb een wat persoonlijke insteek gekozen. Mijn bijdrage is terecht gekomen in deel 2 Voorzichtige toenadering. Hieronder lees je mijn verhaal.

Waar komt het op aan?

Nu ben ik dan toch niet langer lid van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt. Gelukkig heeft dit een goede reden. Onze kerken fuseren met de Nederlands Gereformeerde Kerken. Totdat ik theologie ging studeren had ik nooit echt nagedacht over kerkzijn en kerklidmaatschap. Ik ben in een hechte, fijne gemeente opgegroeid. Kerkzijn hoorde vanzelfsprekend bij het geloof. Hetzelfde gold voor gereformeerd zijn. Ik leerde evangelische christenen kennen en dat was mooi. Dan had je ook nog kerken die niet goed bezig waren. Die waren op sommige punten ongehoorzaam aan de Bijbel. Ze hadden bijvoorbeeld vrouwelijke ambtsdragers. Negatief werd daarover niet gesproken. Wel kritisch.